Με αφορμή την γιορτή των Τριών Ιεραρχών ο διευθυντής Γραφείου Ελληνικής Παιδείας Αρχιεπισκοπής Αμερικής, Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος, παραχώρησε μία άκρως ενδιαφέρουσα και σημαντική συνέντευξη για τα Ελληνικά Γράμματα, τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Δρ. Ευθυμιόπουλε, γιατί συνεορτάζουμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών και τα Ελληνικά Γράμματα; Ο εορτασμός αυτός είναι συμπτωματικός;
«Υπάρχουν πολλά γεγονότα που συνηγορούν στο ότι ο εορτασμός αυτός δεν είναι μια απλή σύμπτωση. Εορτάζεται το μεγαλύτερο γεγονός της σύζευξης (συναδέλφωσης) και της συνεργασίας του Χριστιανισμού με την κλασσική παιδεία.
Οι Τρεις Ιεράρχες υπήρξαν οι πρώτοι θεμελιωτές του χριστιανικού πολιτισμού, οι οποίοι συνένωσαν το ελληνικό με το χριστιανικό πνεύμα. Πιστεύεται λοιπόν ότι αυτός είναι και ο σπουδαιότερος λόγος που καθιερώθηκε η εορτή των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα και των Ελληνικών Γραμμάτων. Τα Ελληνικά Γράμματα διατρανώθηκαν σαν μια πλατύτερη πνευματική προσφορά.
Καταξιώθηκαν μέσα από τον στοχασμό του Ελληνα διανοητή και του δασκάλου και μεταμορφώθηκαν σε ιδέες και ιδεώδη, που ξεπήδησαν μέσα από τον Ελληνισμό για να αγκαλιάσουν την Οικουμένη πνευματικά. Γι’ αυτό σκοπός μας είναι να προσεγγίσουμε τις σχέσεις τους, τις πράξεις, τις πνευματικές και ηθικές αρετές τους στη σύγχρονη εποχή μας».
Τι αντιπροσωπεύουν οι Τρεις Ιεράρχες στη σημερινή εποχή με το έργο τους;
«Οι Τρεις Ιεράρχες αντιπροσωπεύουν και συνθέτουν μια πνευματικότητα. Συνδυάζουν την τελειότητα του ανθρώπου με το χριστιανικό ιδεώδες. Ηθελαν να συνδυάσουν την τελειότητα του ανθρώπου με το χριστιανικό ιδεώδες όπως το κατανόησαν, το οραματίστηκαν, το μορφοποίησαν και το πραγμάτωσαν.
Ηθελαν να εξυψώσουν τον άνθρωπο πνευματικά, να φτάσει ηθικά σε ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο, σε μια νεότερη υγιαίνουσα ελληνική κοινωνία. Να μην υπάρχουν κοινωνικές αναταραχές, πολιτική αστάθεια, πόλεμοι, τρομοκρατίες, καταπίεση των ισχυρών και κλονισμός των ηθικών αξιών.
Σε αυτήν την παραζάλη και την αβεβαιότητα ο άνθρωπος μεταπλάθεται και γίνεται δικαστής της εποχής του, ενώ η ελληνική φυλή επιδιώκει να εύρει το ελληνοχριστιανικό ιδεώδες.
Το όραμά τους προβάλλεται ως θρησκευτικό κοινωνικό και πολιτιστικό που βιώνεται με τη χριστιανική πίστη, τον έμπρακτο λόγο και την παιδεία. Αυτό το ιδεώδες που βίωσαν οι Αγιοι Πατέρες οφείλουμε να το διατηρήσουμε και να προβληματιστούμε. Η ιστορική μοίρα του Ελληνισμού είναι να ζει ως πνεύμα, να ακμάζει, να μεγαλουργεί και να αγωνίζεται. Ο Ελληνας επέζησε μέσα στην Ιστορία, ως κατ’ εξοχήν θεμελιωτής του κάλλους, του πνεύματος, και της αρετής».
Λέγεται ότι οι Τρεις Ιεράρχες αρκέσθηκαν σε θεωρητικές συζητήσεις. Τι πιστεύετε γι’ αυτό;
«Αισθάνομαι πολύ μικρός να κρίνω το έργο, τις πράξεις και τα οράματα των Πατέρων της Εκκλησίας. Αυτά που αφήνουν να αιωρούνται οι βέβηλοι του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού με βρίσκουν αντίθετο. Είναι παντελώς άδικο και μείζον λάθος.
Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, η Βασιλειάδα, τα Πτωχοκομεία, τα Νοσοκομεία, τα Γηροκομεία, οι αγώνες κατά της αδικίας αποτελούν την απάντηση σ’ αυτούς. Αν εφαρμόζαμε εν τη πράξει, τα όσα μας δίδαξαν και πραγμάτωσαν θα είχαμε πολλά να ωφεληθούμε.
Πέραν των όσων έπραξαν, οι Τρεις Ιεράρχες διεκήρυτταν με παρρησία και θάρρος τα όσα πίστευαν. Είναι άξιοι θαυμασμού και τιμής, γιατί πολέμησαν τους αιρετικούς διέσωσαν την Ορθοδοξία και αδιαφόρησαν για τους κινδύνους που διέτρεχαν. Εύλογα λοιπόν προβάλλονται ως λαμπρά παραδείγματα ηθικής, σοφίας, αδαμάντινου χαρακτήρα, ρητορικής δυνότητας, κοινωνικής και ανθρωπιστικής δραστηριότητας».
Επ’ ευκαιρία της κοινής εορτής τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε;
«Μέσα από το βίο και τις πράξεις των Τριών Ιεραρχών να αναζητήσουμε την ευσέβεια, την αρετή, τις ηθικές αξίες και την πνευματικότητα.
Η σύζευξη του Ελληνισμού και του ορθόδοξου χριστιανισμού να μείνει βαθειά στη μνήμη μας ως το ιστορικό μας παρελθόν που μας κληροδότησαν οι Αγιοι Πατέρες της χριστιανοσύνης. Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, σε μια πολυτάραχη εποχή, ο βίος και οι πράξεις τους να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα.
Ιδιαίτερα για τους δασκάλους μας, τα παιδιά μας, τη σπουδάζουσα νεολαία και τον Ελληνισμό να αποτελεί το φάρο και το παράδειγμα φιλομάθειας, εργατικότητας, αρετής, ήθους και φιλαλληλίας. Το οικουμενικό ιδεώδες για τη χριστιανική πίστη, είναι να γίνει η πίστη αυτή οικουμενική, παγκόσμια, έκφραση ζωής και πολιτισμού, ώστε να γίνει η Οικουμένη Εκκλησία και η Εκκλησία Οικουμένη. Δεν υπάρχει μεγάλη εποχή μέσα στην Ιστορία χωρίς να έχει το ρίζωμά της μέσα στη θρησκευτικότητα».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ