Του Κωσταντίνου Δέδε*
Για πρώτη φορά, μετά τον Ιανουάριο του 2015, το αίτημα για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών γίνεται επιτακτικό. ‘Όλες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ξεκάθαρα πλέον ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών κρίνει ως επιτακτική τη λύση των εκλογών. Είναι πλέον κοινή η πεποίθηση ότι αυτή η κυβέρνηση αντί να επιλύει τα προβλήματα τα εντείνει και τα πολλαπλασιάζει. Και το κόστος των εκλογών είναι πολύ μικρότερο από το κόστος που συνεπάγεται η παραμονή στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης.
Είναι σαφές ότι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν περιλαμβάνει τη λύση των πρόωρων εκλογών. Στόχος τους ήταν και παραμένει η εξάντληση της τετραετίας καθώς θεωρούν ότι μέχρι το Φθινόπωρο του 2019 υπάρχει αρκετός χρόνος για να αλλάξει η πορεία της οικονομίας. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Να περάσουν δηλαδή τα νούμερα για το μέγεθος της οικονομίας σε θετικό πρόσημο.
Αυτό όμως που δείχνουν να αγνοούν οι επιτελείς του Μαξίμου είναι ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη δεν θα έχει καμία επίπτωση στην καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών. Ακόμα και την διευθέτηση του χρέους να έχουν πετύχει, καμία χαίνουσα πληγή της ελληνικής οικονομίας δεν θα μπορέσουν να κλείσουν.
Ο λόγος είναι απλός και έχει ειπωθεί κατά κόρον. Αυτή η κυβέρνηση (και η ανασχηματισμένη) δεν διαθέτει καμία μεταρρυθμιστική πνοή. Δεν έχει καμία διάθεση για ουσιαστικές αλλαγές και κανένα απολύτως σχέδιο για το πως θα βγει από τα σημερινά αδιέξοδα. Πως θα δημιουργήσει θέσεις πλήρους απασχόλησης, πως θα αντιμετωπίσει την ασφυκτική υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, πως θα μιλήσει στους ξένους επενδυτές και πως θα προσελκύσει επενδύσεις.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ είναι ότι παρέλαβε μια κρίση – την οικονομική – και κατάφερε με τους χειρισμούς της να τις πολλαπλασιάσει.
Με την πολιτική των «ανοικτών συνόρων» και τους πρωτοφανείς ερασιτεχνισμούς της κατάφερε να φορτώσει στις πλάτες της χώρας την προσφυγική κρίση. Με τον τελευταίο ανασχηματισμό αποκτήσαμε και Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε και πολιτική για τους 60 χιλιάδες και πλέον μετανάστες που εγκλωβίστηκαν στη χώρα.
Με την ανυπαρξία αξιόπιστης εξωτερικής πολιτικής και την αποδυνάμωση μας στα ευρωπαϊκά φόρα η κρίση επεκτάθηκε και στα ευαίσθητα εθνικά θέματα. Για πρώτη φορά η γειτονική Τουρκία βγάζει μπροστά τόσο έντονα την αναθεωρητική της πολιτική για το Αιγαίο. Ο Τούρκος Πρόεδρος μοιάζει να έχει ξεσαλώσει και από πίσω ακολουθεί ακόμα και η Αλβανία προβάλλοντας τις δικές της ανιστόρητες διεκδικήσεις. Με την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ η θέση της χώρα μας έγινε ακόμα πιο δυσχερής.
Η τέταρτη κρίση είναι καθαρά θεσμική και αφορά τις σχέσεις της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να υπαγορεύσει στην ηγεσία του Ανώτατου Δικαστηρίου τις απόψεις της για το νόμο Παπά. Με τις δημόσιες παρεμβάσεις της και τις διαδικασίες που ακολούθησε για την επιλογή αρεστών ηγεσιών. Τελικά έχασε, αλλά αυτό δεν επουλώνει τα τραύματα που η ίδια προκάλεσε.
Μέχρι το Φθινόπωρο του 2019 ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει πόσες και ποιες κρίσεις επιπλέον θα έχει δημιουργήσει η σημερινή κυβέρνηση. Συνεπώς, «όσο νωρίτερα οδηγηθούμε στις κάλπες, τόσο καλύτερα», καθώς η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα είναι αφοσιωμένη στις μεταρρυθμίσεις και τη μείωση των φόρων και θα πείθει, με το λόγο και τις πράξεις της, ότι επιθυμεί την προσέλκυση επενδύσεων, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επιστροφή στις αγορές.
*Δικηγόρος – Μέλος τομέα Ανάπτυξης ΝΔ
Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Loading ...