Του “Κυνικού”
Είμαι από αυτούς που έλεγαν στους επικριτές των κινήσεων της κυβέρνησης σε σχέση με την διαπραγμάτευση ότι κακώς λοιδορούν την διαπραγματευτική ομάδα καθώς στην πραγματικότητα αγνοούν τους στόχους που έχουν -είχαν- τεθεί από αυτή. Εξηγούσα δε ότι είναι αδύνατο να εκφέρεις άποψη για την στρατηγική μην έχοντας υπόψη τους στόχους που έχουν τεθεί καθώς όλες οι κινήσεις ακόμα και σε τακτικό επίπεδο είναι συνυφασμένες με αυτούς ακριβώς τους στόχους! Πως λοιπόν κάποιος, ειδικά αν δεν έχει παραχθεί κάποιου είδους αποτέλεσμα-τετελεσμένο, κρίνει εν τω μέσω των διαπραγματεύσεων την κυβέρνηση μη γνωρίζοντας τι ήθελε να επιτύχει εξαρχής;
Πλέον, όμως, έχοντας ένα τετελεσμένο –την υποβληθείσα– προς τους θεσμούς πρόταση μπορούμε να προβούμε σε κάποιου είδους αξιολόγηση και των δύο πλευρών.
Ελληνική πλευρά
Αυτό που πάντα μου προξενούσε εντύπωση ήταν η –με εμφατικό τρόπο– δήλωση από την αρχή κιόλας της διαπραγματευτικής διαδικασίας ότι για την Ελλάδα δεν υφίστατο ούτε ως σενάριο το ενδεχόμενο μιας εξόδου από το ευρώ! Απορούσα για τον απλό λόγο ότι πας σε μια διαπραγμάτευση επιτρέποντας στον αντίπαλό σου να γνωρίζει τα όριά σου! Αδιανόητο!
Βασικός κανόνας μιας διαπραγμάτευσης είναι να μην αλλάζεις στόχο. Στην περίπτωσή μας ξεκινήσαμε από το όχι άλλα μνημόνια για να καταλήξουμε στο χειρότερο ως σήμερα μνημόνιο, το οποίο προτάθηκε από την ελληνική μάλιστα πλευρά και οι θεσμοί το εξέλαβαν… ως βάση διαπραγμάτευσης! Βάση, κύριοι της διαπραγματευτικής ομάδας, σημαίνει το μίνιμουμ των όσων τελικά θα επιβληθούν στη χώρα… Αν αυτό δεν λέγεται αποτυχία δεν θέλω να ξέρω πως λέγεται…
Διενέργεια δημοψηφίσματος! Σε ανύποπτο χρόνο η κυβέρνηση προανήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το αν συμφωνεί ο λαός με το πακέτο Juncker ή όχι. Σαν κίνηση ήταν και καλή και επιβεβλημένη καθώς πέραν όσων καταλογίζουν όσοι ήταν εναντίων του δημοψηφίσματος, άλλοτε με σοβαρά κι άλλοτε με γελοία επιχειρήματα, τα μνημόνια αφορούν στην ίδια την εθνική κυριαρχία. Τελικά έχουμε φτάσει στο σημείο που βρισκόμαστε εξαιτίας της ανικανότητας και ανεπάρκειας, στην καλύτερη των περιπτώσεων κι εφόσον θέλουμε να το δούμε χωρίς καχυποψία, των αντιπροσώπων μας όλα αυτά τα χρόνια. Αν είναι να γίνει λάθος ας το κάνει, τουλάχιστον για πρώτη φορά, ο λαός -ο “κυρίαρχος” κατά πολλούς, οι οποίοι μάλλον ειρωνικά ξεστομίζουν αυτό τον χαρακτηρισμό-. Ο “κυρίαρχος” λοιπόν λαός μίλησε και με σχεδόν 62% είπε ένα μεγαλοπρεπές όχι στα μνημόνια και τη λιτότητα. Αυτό το όχι το είπε γνωρίζοντας ότι σημαίνει Grexit. Αδιαφόρησε για τις συνέπειες αναλογιζόμενος ότι έχει φτάσει στο “ως εδώ και μη παρέκει” με την υπάρχουσα κατάσταση και το υφιστάμενο και διαρκές σπιράλ ύφεσης. Η πραγματικότητα είναι ότι μέσω του όχι ο ελληνικός λαός επεδίωξε να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του αλλά και ελπίδα ότι θα επανακάμψει τελειώνοντας με τις γερμανικές επιλογές οι οποίες θα τον καθιστούσαν τελικά υπάλληλο σε πολυεθνικές αφού εξαγόραζαν αντί πινακίου φακής ό,τι είχε αξία από τον τόπο του.
Και ενώ όσοι ψήφισαν το όχι ήταν σίγουροι ότι η κυβέρνηση θα το αξιοποιούσε με τον καλύτερο τρόπο, ήρθε η δήλωση του πρωθυπουργού ότι το “όχι δεν σημαίνει ρήξη αλλά πίεση ισχυρή για κοινωνικά δίκαιη συμφωνία”. Και μετά από αυτή τη δήλωση και ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, αυτών που οι περισσότεροι είναι υπέρ του ευρώ πάση θυσία, προφανώς αναλογιζόμενοι ως Ιφιγένειες όλους τους άλλους πλην εαυτούς, και έναν ο οποίος δεν ήθελε ρήξη για να μπορεί να κάνει αντιπολίτευση για… ρήξη! Είναι απορίας άξιο δε, το πως βγήκε το συμπέρασμα ότι το όχι δεν σήμαινε ρήξη! Ελπίζω να μην στηρίζεται στις δημοσκοπικές εταιρείες των οποίων η αξιοπιστία κινείται σε επίπεδα χαμηλότερα -20% απόκλιση στο δημοψήφισμα νομίζω ότι είναι αρκετό ως απόδειξη- από αυτήν του βαρόνου Münchhausen…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στη σύνταξη ενός μνημονίου, καταπατώντας κατάφορα την πρόσφατη λαϊκή εντολή, το οποίο ξεπερνά σε σκληρότητα κάθε προηγούμενο και δίνοντας το δικαίωμα στους οικονομικούς δολοφόνους της ΕΕ να ζητούν πρόσθετα μέτρα, φυσικό ήταν αφού εμείς υποχωρήσαμε και ως γνωστόν όταν υποχωρείς δεν υπάρχει έλεος. Ένα μνημόνιο το οποίο θα βυθίσει ακόμα περισσότερο την Ελλάδα στην ύφεση, θα αυξήσει την ανεργία και στο χρονικό διάστημα μέχρι να αρχίσουν να αποδίδουν (αν) τα πακέτα ανάπτυξης θα έχει ξεπουληθεί το “σύμπαν” σε ευτελιστικές τιμές σε πολυεθνικές “εταίρων” και “συμμάχων” καθιστώντας μας υπαλλήλους με μισθούς βαλκανικούς κατά Τόμσεν…
Ευρωπαϊκή πλευρά
Με κυρίαρχο, επί του παρόντος, τη Γερμανία και το σχέδιό της για μια Ευρώπη καθυποταγμένη στα κελεύσματά της η ευρωπαϊκή πλευρά έμεινε σταθερά στις θέσεις της και μόνο μετά την παρουσίαση του ελληνικής έμπνευσης μνημονίου φάνηκαν κάποιες διαφοροποιήσεις κυρίως λόγω του φόβου από εάν ενδεχόμενο, μη συμφέρον για τους υπολοίπους, Grexit.
Η Γερμανία με πρώτο βιολί τον ψυχάκια ναζιστή Σόιμπλε εμμένει μέχρι και την τελευταία στιγμή σε πολιτικές καθυπόταξης της Ελλάδας. Στόχος τους είναι ο παραδειγματισμός των υπολοίπων αλλά και η δημιουργία συνθηκών ώστε να ενταθούν από ένα Grexit τα προβλήματα των περιφερειακών χωρών, ακόμα-ακόμα και αυτής της Γαλλίας, προς όφελος της Γερμανικής οικονομίας! Αν κάτι γίνεται σαφές, αυτό είναι ότι η ολοκλήρωση που έχει στο μυαλό της η Γερμανία είναι μια από τις ονειρώξεις του Αδόλφου και τίποτα λιγότερο… Η Αγγλία το είχε υποψιαστεί νωρίς και δεν μπήκε ποτέ στην ευρωζώνη, η Γαλλία μόλις πριν λίγες ώρες και προσπαθεί να αποτρέψει ένα Grexit.
Σε κάθε περίπτωση η διαπραγματευτική τακτική που ακολουθήθηκε ήταν σταθερή και καλά σχεδιασμένη στηριζόμενη κυρίως στις γερμανικές απαιτήσεις και τα ανατολικά κράτη μαριονέτες της Γερμανίας καθώς και τους παραδοσιακούς βόρειους συμμάχους της.
Τι θα έπρεπε να γίνει… αλλά δεν θα γίνει
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, και με δεδομένο ότι κανένα μνημόνιο δεν θα υλοποιηθεί τελικά καθώς ο ελληνικός λαός αδυνατεί να πληρώσει cent περισσότερο, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στους εταίρους ότι το μνημόνιο που στείλαμε δεν είναι η βάση της διαπραγμάτευσης αλλά το περισσότερο που μπορεί να δεχτεί η κυβέρνηση. Θα πρέπει να τονιστεί ότι μια που το χρέος δεν είναι βιώσιμο, υπάρχει επίσημα και σε έκθεση του ΔΝΤ, και επιπλέον υπάρχει επιτροπή στην Ελλάδα για την νομιμότητα του χρέους –αλήθεια γιατί δεν έχει χρησιμοποιηθεί η επιτροπή και τα αποτελέσματά της στη διαπραγματευτική διαδικασία;- που έχει βγάλει συμπεράσματα τα οποία δείχνουν το παράνομο και επαχθές του χρέους, θα γίνει μονομερής διαγραφή του αναλογούν ποσοστού. Τέλος, να καταστεί σαφές ότι το Grexit μπορεί να είναι απευκταίο αλλά αν χρειαστεί είναι στις επιλογές μας και μάλιστα θα ακολουθηθεί από υπαναχώρηση της χώρας από τη συνθήκη του Δουβλίνου. Οι Γερμανοί και μέσω αυτών τα υπόλοιπα φερέφωνά τους μπορούν να καταλάβουν μόνο ό,τι τους απειλεί και τους προξενεί ζημιά. Ας το πράξουμε πριν γίνουμε κι επισήμως προτεκτοράτο, αποικία χρέους είμαστε ήδη.
Loading ...