Μας λένε ότι ζούμε σε χαλεπούς καιρούς, ότι η κρίση αξιών και ηθικής έχει χτυπήσει κόκκινο και οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν αλλοτριωθεί χωρίς προηγούμενο. Σε μια τέτοια εποχή που νιώθεις ότι σου στερούν όλα εκείνα για τα οποία πάλεψαν οι γονείς σου και όλες οι προηγούμενες γενιές, που ο άνθρωποι σκοτώνονται μεταξύ τους για πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, είναι λογικό θα σκεφτεί κανείς το τελευταίο πράγμα που να τον απασχολεί κάποιον να είναι ο έρωτας.
Αλήθεια όμως, πόσα από τα παραπάνω δεν έχουν επαναληφθεί πολλάκις στο παρελθόν; Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία αυτού του κόσμου μπορεί να το επιβεβαιώσει. Πόλεμοι, πείνα, ξεριζωμός, ότι γίνεται και σήμερα αλλά στις χώρες του δυτικού κόσμου είναι απλά μια εικόνα στη τηλεόραση, κάποτε όμως αποτελούσαν τη σκληρή πραγματικότητα. Παρόλα αυτά όμως ο έρωτας δεν είχε εκλείψει ποτέ. Τόμοι βιβλίων γραφόντουσαν για αυτόν, ποιήματα, τραγούδια και παραμύθια εξυμνούσαν τη μαγική φύση του που καθιστούσε υπεράνθρωπη την υπόστασή του και όποιος τον γνώριζε άλλαζε ριζικά.
Αρνούμαι να δεχτώ ότι οι άνθρωποι πια δεν ερωτεύονται. Ότι είναι τόσο απασχολημένοι με εργασίες, υποχρεώσεις και θέματα βιοπορισμού που δεν έχουν χρόνο για αυτά. Πιο πολύ με θλίβει όταν αυτή την άποψη την ενστερνίζονται νέα άτομα, που για τους παραπάνω λόγους και άλλους τόσους που θα σου πουν για να επιχειρηματολογήσουν, έχουν κλείσει τη καρδιά τους και τα μάτια τους στο πιο όμορφο συναίσθημα που ένιωσε ανθρώπινη ψυχή.
Μας έμαθαν ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες, ότι πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο σαν και εσένα, με την ίδια εμφάνιση, την ίδια καταγωγή, τον ίδιο τρόπο ζωής. Αν ήθελα όμως να ερωτευθώ τον εαυτό μου προφανώς δεν θα έψαχνα εκεί έξω. Τουλάχιστον όμως εγώ και εσύ ψάχνουμε, όχι τον ίδιο με εμάς, αλλά τον πιο συμβατό, σε επικοινωνιακό και συναισθηματικό επίπεδο.
Μην ακούς όλους αυτούς που σου λένε ότι ο έρωτας δεν υπάρχει. Στα λένε άνθρωποι δειλοί, που κάποτε τον ένιωσαν και απογοητεύθηκαν, οπότε παρέδωσαν τα όπλα. Ακόμα και αυτοί λοιπόν σου επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει, το γνώρισαν το μεταμορφωτικό άγγιγμά του, αλλά δεν ήταν τυχεροί ή δεν ήταν η στιγμή ή δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος και άλλοι λόγοι που θα επικαλεστούν.
Εσύ λοιπόν μη παραδίνεσαι, μη δέχεσαι ότι αυτά είναι συναισθήματα μιας άλλης εποχής και ότι χαθήκανε στο πέρασμα των χρόνων, όταν οι άνθρωποι ήταν πιο αθώοι και ανέμελοι. Υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Δεν ελέγχεται και δεν επιδέχεται καλουπιού, είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος από οικονομικές κρίσεις και πολιτικές καταστάσεις. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι δεκτικός και προσιτός και να μην τον αρνείσαι. Άσε τα υπόλοιπα πάνω του.
Φωτογραφία: spiritual-board.com
