Το άρθρο 105 της συνθήκης του Μάαστριχτ, το 1992, (άρθρο 127 μετά τη Λισαβόνα το 2009) για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ορίζει με σαφήνεια το ποιός είναι ο κύριος στόχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δεν είναι άλλος από τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών!
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσαρμόζει καθαρά τις λειτουργίες της με αυτές της Γερμανικής Bundesbank. Να θυμίσω ότι ο υπερπληθωρισμός θεωρείται ένας από τους κύριους λόγους που έφεραν το τέλος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ το 1933…
Παρενθετικά αναφέρω ότι τα πιστωτικά ιδρύματα στη ζώνη του ευρώ έχουν, επίσης, τη δυνατότητα να λαμβάνουν χρηματοδότηση από τις κεντρικές τράπεζες όχι μόνο μέσω της διενέργειας πράξεων νομισματικής πολιτικής, αλλά σε εξαιρετικές περιπτώσεις, και μέσω της παροχής έκτακτης ενίσχυσης σε ρευστότητα (Emergency Liquidity Assistance ELA), δυνάμει του άρθρου 14.4 του Καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η πρόσφατη οικονομική κρίση αποκάλυψε ότι ουσιαστικά πρόκειται για μια κεντρική τράπεζα χωρίς όμως να κατέχει τις εξουσίες μιας παραδοσιακής κεντρικής τράπεζας και χωρίς να είναι σε θέση άλλο ίδρυμα να την αντικαταστήσει σε περίπτωση ανάγκης. Μια κεντρική τράπεζα λειτουργεί παραδοσιακά ως δανειστής έσχατης ανάγκης, καθήκον που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεσμικά δεν έχει.
Για να αποφευχθεί η περίπτωση μιας χώρας να εγκαταλείψει το κοινό νομισματικό σύστημα όταν δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος της, το 2010 αναπτύχθηκαν κάποια εργαλεία. Αυτά που αφορούν αυστηρά την κάλυψη του χρέους είναι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSM), που ισχύει για όλες τις χώρες της ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Το τελευταίο ήταν μια προσωρινή διάταξη, που από το 2012 έχει αντικατασταθεί από τον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).
Στις αρχές του 2015 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κατόπιν αμφισβήτησης της νομιμότητας της από τη Γερμανικής κυβέρνηση, δικαιώνει την πρόταση που είχε γίνει από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το 2012 για το δικαίωμα της τελευταίας να μπορεί να αγοράζει κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά για την αντιμετώπιση της κρίσης. Άμεσα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοινώνει αγορές κυρίως κρατικών ομολόγων αλλά και ιδιωτικών τίτλων ύψους 60 δισ. ευρώ το μήνα μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2016. Επειδή όμως υπολογίζονται και οι αγορές ομολόγων που ήδη έχουν γίνει, το μηνιαίο ποσό αγορών περιορίζεται σε περίπου 50 δισ. ευρώ τον μήνα και το συνολικό ποσό των ελάχιστων αγορών στα 950 δισ. ευρώ.
Από την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το 1992, έως και την πρόσφατη Ευρωπαϊκή δικαίωση Ντράγκι έχουμε διανύσει μια σειρά σημαντικών πολιτκών αποφάσεων, διαπιστώνοντας ότι η κατανομή της εξουσίας στην Ευρώπη δεν πρέπει να σχετίζεται με μεμονωμένες προσωπικότητες οι οποίες εναλλάσονται σε εγχώριες ή Ευρωπαϊκές στρατηγικές καρέκλες αλλά να είναι πάντα δομικά σχεδιασμένη μέσα από θεσμικές μεταρρυθμίσεις.
Η συμμετοχή μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πολύ ορθά, είναι εθελοντική, αλλά μέχρι σήμερα όμως λειτουργεί λιγότερο ως μια Κοινότητα και περισσότερο ως ένας τρόπος να αντιμετωπίζονται οι ενδογενείς ή και εξωγενείς Γερμανικές φοβίες, νευρώσεις και ψυχώσεις, κατάλοιπα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Αγορά θα πρέπει να λειτουργήσει και θεσμικά, δηλαδή πολιτικά, για όλες όμως τις χώρες της Ευρώπης δημοκρατικά και μακριά από τις όποιες ιστορικές παθογένειες της συγκεκριμένης Ηπείρου. Η παραπάνω παραδοχή αποτελεί μονόδρομο. Είτε θα πρέπει να συνεχίσει και με μεγαλύτερη ένταση μάλιστα, να τροποποιείται θεσμικά είτε να εγκαταληφθεί ως εγχείρημα.
ΠΗΓΗ: bizhelp365.gr
