Οι φιλόδοξες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, δείχνουν να υποχωρούν στο πολιτικό και οικονομικό μπρα ντε φερ της με τους δανειστές μας.
Η επιτακτική ανάγκη άμεσης ρευστότητας και επομένως απρόσκοπτης χρηματοδότησης της χώρας, “ψαλιδίζουν” τον κυβερνητικό σχεδιασμό, ο οποίος συνοψίζεται στην ρήση “το μη χείρον, βέλτιστον”.
Οι γνωρίζοντες, αντιμετώπιζαν εξ αρχής με προβληματισμό τις δηλώσεις ευαρέσκειας όλων των εκπροσώπων κοινωνικών φορέων, κατά την έξοδο τους από το γραφείο του υπουργού Εργασίας, Πάνου Σκουρλέτη και του αναπληρωτή υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, Δημήτρη Στρατούλη.
Καθ΄ υπερβολήν θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι το υπουργείο Εργασίας στην οδό Σταδίου, θύμιζε…το χωριό του συμπαθέστατου, χαμογελαστού, εύσωμου, αλλά κατά τα άλλα ανύπαρκτου χριστουγεννιάτικου Αγίου, δημιούργημα της φαντασίας διαφημιστών γνωστού αναψυκτικού.
Μακριά από δίκη προθέσεων, όμως αποδεικνύεται περίτρανα για άλλη μια φορά ότι “η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού” (Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός Καγκελάριος ).
Το έγγραφο των μεταρρυθμίσεων που έστειλε η Αθήνα στους εταίρους μας, περιλαμβάνει προβλέψεις για το ασφαλιστικό, όπως η κατάργηση των κινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση και παράλληλα η συγχώνευση των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Η πρώτη πρόταση, οδηγεί στην παράταση του εργασιακού βίου, χωρίς να διευκρινίζεται το τι θα γίνει με ειδικές κατηγορίες όπως οι μητέρες ανηλίκων και οι εργαζόμενοι στα βαρέα -ανθυγιεινά.
Η δεύτερη πρόταση, επαναφέρει τα σενάρια των τριών ταμείων για μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες ή των τριών ασφαλιστικών κλάδων υπό την ομπρέλα του Εθνικού Οργανισμού Ασφάλισης. Όμως, ούτε εδώ είναι ξεκάθαρο αν η διοικητική ενοποίηση θα επιφέρει ενιαίους κανόνες ασφάλισης και παροχές, με αποτελέσματα ή συνέπειες -κατά περίπτωση- για τους ασφαλισμένους.
Και φυσικά δεν μπορεί να λείπει η φόρμουλα- κλειδί: Τα ισοδύναμα μέτρα.
Η κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει περεταίρω μείωση συντάξεων και να υλοποιήσει την δέσμευση της για την καταβολή της 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους, παρουσιάζει στους εταίρους μας την πεποίθηση της ότι η νέα ρύθμιση χρεών που προωθείται και η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, θα δώσουν “ανάσα ρευστότητας” στα ταμεία.
Στα εργασιακά, η κυβέρνηση αποφεύγει τις μονομερείς ενέργειες και τις ακαριαίες αλλαγές.
Αντιθέτως, αναζητά την «θεσμική ομπρέλα» των διεθνών οργανισμών όπως η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας και ο ΟΟΣΑ, οι οποίοι θα συμμετέχουν στις διαδικασίες επανεξέτασης του κατώτατου μισθού, του ορίου των απολύσεων, καθώς και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων.
Δηλαδή , η αύξηση των ελάχιστων μισθών θα γίνει σε βάθος χρόνου, κατά τρόπο που να διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα .
Επίσης, το χρονοδιάγραμμα των αλλαγών για τον κατώτατο μισθό θα αποφασιστεί σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς, ενώ θα λαμβάνει πλήρως υπόψη τις συμβουλές από έναν νέο ανεξάρτητο φορέα σχετικά με το εάν οι αλλαγές σε μισθούς συνάδουν με την παραγωγικότητα και την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκρίνεται από τους θεσμούς κάθε βήμα του υπουργείου εργασίας ,ανάλογα με τα οικονομικά μεγέθη ,όπως ακριβώς προέβλεπε και ο μηχανισμός καθορισμού κατωτάτου μισθού που είχε εμπνευστεί η Τρόικα.
