Το 2015, περίπου 119 εκατομμύρια άνθρωποι, ή το 23,7% του πληθυσμού, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτό σημαίνει ότι βρέθηκαν σε μία τουλάχιστον από τις ακόλουθες τρεις καταστάσεις: σε κίνδυνο φτώχειας μετά τις κοινωνικές αλλαγές (εισοδηματική φτώχεια), σοβαρές υλικές στερήσεις ή ζουν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας. Μετά από τρεις διαδοχικές αυξήσεις μεταξύ 2009 και 2012 που έφθασε σχεδόν το 25%, το ποσοστό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ, έκτοτε συνεχώς μειώνεται για να επιστρέψει το 2015 στα επίπεδα του 2008 (23,7%). Η μείωση του αριθμού των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ είναι ένας από τους βασικούς στόχους της στρατηγικής της Ευρώπης για το 2020.
Το 2015 ο υψηλότερος κίνδυνος φτώχειας ή του ρυθμού του κοινωνικού αποκλεισμού βρέθηκε στη Βουλγαρία, ενώ το χαμηλότερο στην Τσεχία. Περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού ήταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού σε τρία κράτη μέλη: τη Βουλγαρία (41,3%), τη Ρουμανία (37,3% ) και την Ελλάδα (35,7%). Στο αντίθετο άκρο της κλίμακας, τα χαμηλότερα μερίδια ατόμων που είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού καταγράφηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία (14,0%), τη Σουηδία (16,0%), τις Κάτω Χώρες και τη Φινλανδία (και οι δύο 16,8%), τη Δανία και τη Γαλλία (και 17,7%).
Η μεγαλύτερη μείωση στο ποσοστό κινδύνου φτώχειας ή του ρυθμού του κοινωνικού αποκλεισμού παρουσιάστηκε στην Πολωνία και τη Ρουμανία, και η υψηλότερη αύξηση στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Μεταξύ των κρατών μελών για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, το ποσοστό κινδύνου φτώχειας ή του ρυθμού του κοινωνικού αποκλεισμού έχει αυξηθεί μεταξύ 2008-2015 σε δεκαπέντε κράτη μέλη, με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να καταγράφονται στην Ελλάδα (από 28,1% το 2008 – 35,7% το 2015, ή 7,6 ποσοστιαίες μονάδες), στην Κύπρο (5,6 εκατοστιαίες μονάδες), στην Ισπανία (4,8 εκατοστιαίες μονάδες), στην Ιταλία (3,2 ποσοστιαίες μονάδες) και στο Λουξεμβούργο (3,0 ποσοστιαίες μονάδες). Αντίθετα, οι μεγαλύτερες μειώσεις μεταξύ των κρατών μελών για τα οποία είναι διαθέσιμα παρατηρήθηκαν δεδομένων στην Πολωνία (από 30,5% σε 23,4%, ή -7,1 ποσοστιαίες μονάδες) και στη Ρουμανία (-6,9 εκατοστιαίες μονάδες), ακολουθούμενες από τη Βουλγαρία (-3,5 ποσοστιαίες μονάδες) και τη Λετονία ( -3,3 εκατοστιαίες μονάδες). Σε επίπεδο ΕΕ, το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού που είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 2015 (23,7%) βρέθηκε ξανά πίσω στο επίπεδο του 2008.
Περίπου 1 στα 6 άτομα στην ΕΕ σε κίνδυνο εισοδηματικής φτώχειας …
Κοιτάζοντας καθένα από τα τρία στοιχεία που συμβάλλουν στον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, το 17,3% του πληθυσμού της ΕΕ το 2015 ήταν στον κίνδυνο της φτώχειας μετά τις κοινωνικές αλλαγές, πράγμα που σημαίνει ότι το διαθέσιμο εισόδημά τους ήταν κάτω από το εθνικό όριο φτώχειας. Αυτό το ποσοστό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο εισοδηματικής φτώχειας στην ΕΕ έχει ελαφρώς αυξηθεί σε σύγκριση με το 2014 (17,2%) και πιο σημαντικά σε σύγκριση με το 2008 (16,5%). Τα όρια αντανακλούν την πραγματική κατανομή του εισοδήματος στις χώρες, που ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και την πάροδο του χρόνου. Στα κράτη μέλη της ΕΕ για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, 1 στα 4 άτομα ήταν στο όριο της φτώχειας στη Ρουμανία (25,4%) και περίπου 1 στους 5 στη Λετονία (22,5%), στη Λιθουανία (22,2%), στην Ισπανία (22,1%) , στην Βουλγαρία (22,1%), στην Εσθονία (21,6%), στην Ελλάδα (21,4%),στην Ιταλία (19,9%) και στην Πορτογαλία (19,5%). Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία (9,7%), στην Ολλανδία (12,1%), στη Δανία (12,2%), στη Σλοβακία (12,3%) και στη Φινλανδία (12,4%). Σε σύγκριση με το 2008, το ποσοστό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο εισοδηματικής φτώχειας έχει αυξηθεί σε είκοσι δύο κράτη μέλη για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, και έχει μειωθεί σε τέσσερα.
… 1 στους 12 με σοβαρές υλικές στερήσεις …
Στην ΕΕ το 2015, το 8,1% του πληθυσμού είχε σοβαρές υλικές στερήσεις, δηλαδή βρέθηκε σε συνθήκες διαβίωσης που περιορίζονται από την έλλειψη πόρων, όπως δεν είναι σε θέση οικονομικά να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, να διατηρήσουν το σπίτι τους επαρκώς ζεστό, ή να πάνε μια εβδομάδα διακοπές. Το ποσοστό μειώθηκε σε σύγκριση τόσο με το 2014 (8,9%) όσο και το 2008 (8,5%). Το ποσοστό το 2015 διέφερε σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, και βρίσκεται άνω του 20% του συνολικού πληθυσμού στη Βουλγαρία (34,2%), στη Ρουμανία (22,7%) και στην Ελλάδα (22,2%), σε λιγότερο από 5% στη Σουηδία (0,7%), στο Λουξεμβούργο (2,0%), στη Φινλανδία (2,2%), στην Ολλανδία (2,5%), στην Αυστρία (3,6%), στη Δανία (3,7%), στην Γερμανία (4,4%), στην Εσθονία και στη Γαλλία ( και οι δύο 4,5%). Σε σύγκριση με το 2008, το ποσοστό των ατόμων με σοβαρές υλικές στερήσεις έχει αυξηθεί σε δώδεκα κράτη μέλη για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, και μειώθηκε σε δεκατέσσερα.
… και 1 στα 10 ζουν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας
Το 10,5% του πληθυσμού ηλικίας 0-59 ετών στην ΕΕ ζούσε σε νοικοκυριά όπου οι ενήλικες εργαστεί λιγότερο από το 20% του συνολικού δυναμικού τους κατά τη διάρκεια του παρελθόντος έτους. Σε σύγκριση με το 2014, το ποσοστό αυτό μειώθηκε στην ΕΕ, για πρώτη φορά από το 2008. Το 2015, η Ελλάδα (16,8%), η Ισπανία (15,4%) και το Βέλγιο (14,9%) είχαν τα υψηλότερα ποσοστά εκείνων που ζουν σε πολύ χαμηλά ποσοστά έντασης εργασίας, ενώ το Λουξεμβούργο (5,7%) και η Σουηδία (5,8%) είχαν τα χαμηλότερα μεταξύ των κρατών μελών για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία. Σε σύγκριση με το 2008, το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 0-59 ετών που ζουν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας έχει αυξηθεί στην πλειοψηφία των κρατών μελών (είκοσι), ενώ μειώθηκε σε έξι.
Δείτε τη εδώ μελέτη της Eurostat
Πηγή: Eurostat
Loading ...