Του Δημήτρη Βαλασίδη (*)
Στις 29 Ιουνίου του 1874, δημοσιεύτηκε το άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη στην εφημερίδα «Καιροί». Είχε τίτλο «Τις Πταίει;» και προσπαθούσε να ρίξει φως στους παράγοντες που οδήγησαν στην πολιτική και οικονομική κρίση της χώρας. Σύμφωνα με τον πολιτικό, που επρόκειτο να γίνει Πρωθυπουργός μετά από έναν χρόνο, οι ευθύνες βάραιναν κυρίως τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄, ο οποίος διόριζε τους κυβερνήτες με τη θεωρία του κηπουρού. Δηλαδή μπορούσε να ορκίσει πρωθυπουργό ακόμα και τον κηπουρό του.
Εδώ και πενήντα χρόνια στην Πατρίδα μας δεν υπάρχει βασιλιάς για να φταίει για όλα. Άρα «Τις Πταίει;» Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να επιρρίψει όλες τις ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από τους πολιτικούς.
Στον λαό, γιατί δεχόταν τις αποδοχές που οι κυβερνόντες τους έδιναν, γιατί φοροδιέφευγε αφού το σύστημα το επέτρεπε και γιατί επεδίωκε το ρουσφέτι που οι πολιτικοί επέβαλαν για ψηφοθηρικούς λόγους. Το άθλιο επιχείρημα «μαζί τα φάγαμε».
Στους συνδικαλιστές για τις καταστροφικές για την οικονομία μας απεργίες και άλλες έκνομες ενέργειες (καταλήψεις, παραβίαση του δικαιώματος της εργασίας των άλλων, κλπ). Όμως ποιοι ψήφισαν τους νόμους που έδιναν τα δικαιώματα στους συνδικαλιστές; Αν η νομοθεσία ήταν πιο λογική θα μπορούσαν να κάνουν αυτά που έκαναν τόσα χρόνια;
Στα ΜΜΕ που πράγματι είναι διαπλεκόμενα. Με ποιους όμως διαπλέκονται και ποιοι με τους κανόνες που θέσπισαν παρέδωσαν την ενημέρωση στους μεγαλοεργολάβους του Δημοσίου;
Στους ξένους που απαιτούν την επιστροφή των χρημάτων τους. Ποιοι αποφάσιζαν επί δεκαετίες ολόκληρες να δανείζονται γνωρίζοντας, ότι δεν υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής. Που πήγαν τα δανεικά; Στην ανάπτυξη της οικονομίας ή στις τσέπες των πολιτικών, τις σπατάλες και τις υπερβολικές αυξήσεις αποδοχών;
Κάποιοι θα ισχυρισθούν ότι στην «δημοκρατία» μας οι κυβερνώντες ενεργούσαν με την έγκριση των πολιτών, αφού τους ψήφιζαν. Όμως με τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, την ανάγκη του Έλληνα για ένα καθιερωμένο ρουσφέτι για να βρει μια θέση εργασίας, να πάρει ένα αναγκαίο για την επιβίωσή του δάνειο ή μια μετάθεση, με τα γνωστά προεκλογικά ψέμματα, η κρίση του ήταν αντικειμενική και η βούλησή του ελεύθερη;
Καλές οι διαπιστώσεις, αλλά τώρα τι γίνεται; Συνεχίζουμε να στηρίζουμε ένα ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς; Τους ίδιους σάπιους πολιτικούς που οδήγησαν την Πατρίδα μας στον Καιάδα; Η απάντηση που αυθόρμητα και με πολλή αγανάκτηση βγαίνει από το στόμα κάθε υγιώς σκεπτόμενου Έλληνα είναι ΟΧΙ. Επιλέγουμε, λοιπόν, κόμματα εκτός της οικογενειοκρατίας, της φαυλοκρατίας και κομματοκρατίας. Ψηφίζουμε έντιμα και ικανά πρόσωπα που δεν ανήκουν στο αποτυχημένο σύστημα. Πρόσωπα που αγωνίζονται για την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και την Οικογένεια που σήμερα βάλλονται πανταχόθεν με στόχο την εξαφάνιση του Ελληνικού Έθνους.
(*) Ο Δημήτρης Βαλασίδης είναι:
Αξιωματικός εα-Οικονομολόγος-Συγγραφέας, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Γεν. γραμματέας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ.
Loading ...