Επικαιρότητα

Ταξίδι στη μαγεία του ήχου – μέρος 2ο

HI END
Γράφει ο Γιάννης Κοντός

Στο πρώτο μέρος είδαμε περιληπτικά το πως ξεκίνησε το High End.

Σε αυτό το δεύτερο μέρος θα δούμε τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή του ήχου.

Θα ξεκινήσω γράφοντας ξανά (όπως και στο πρώτο μέρος) πως το βασικότερο όλων στο High End, είναι ο χώρος.

Με βάση το χώρο που διαθέτει ο καθένας στήνει το ηχοσύστημά του. Μικρός χώρος-μικρό ηχοσύστημα, μεγάλος χώρος-μεγάλο ηχοσύστημα. Μη σας ξεγελούν όμως τα μεγέθη διότι θα εντυπωσιαστείτε πάρα πολύ από το κόστος που μπορεί να έχει ένα μικρό ηχοσύστημα.

Πολλές φορές κοστίζει πολύ περισσότερα χρήματα από ένα μεγάλο!

Πάμε τώρα να δούμε τι μηχανήματα και αξεσουάρ υπάρχουν στην αγορά.

Ο Σωστός “χαϊφιντελάς” αφού τσεκάρει το χώρο του, το πρώτο πράγμα που πρέπει να αγοράσει είναι τα ηχεία του!

Τα ηχεία είναι εκείνα που μετουσιώνουν σε ήχο την πληροφορία που παράγουν τα άλλα μηχανήματα. Τα ηχεία είναι εκείνα που ακούς…

Τι είδη ηχείων υπάρχουν;

Τα πιο κλασικά ηχεία, αυτά που αναγνωρίζουμε οι περισσότεροι είναι τα ηλεκτροδυναμικά ηχεία. Εκείνα που έχουν γούφερ, τουίτερ, μίντρειτζ, χοάνες. Θα τα βρούμε σε διάφορα μεγέθη και σε διάφορα σχήματα ανάλογα με το ντιζάιν που θέλει η κάθε εταιρία.

Τα ηλεκτροστατικά και μαγνητοστατικά ηχεία. Είναι ηχεία πού μοιάζουν με πάνελ. Είναι αρκετά μεγάλα και λεπτά. Δεν έχουν γούφερ αλλά μεμβράνες οι οποίες πάλλονται και με αυτό τον τρόπο παράγουν ήχο. Όμως τα ηλεκτροστατικά με τα μαγνητοστατικά ηχεία έχουν πάρα πολλές διαφορές μεταξύ τους καθώς μπορεί να μοιάζουν οπτικά αλλά στην ουσία έχουν μια διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση σε ότι αφορά τον ήχο.

Προσωπικά είμαι λάτρης των μαγνητοστατικών ηχείων και κατά την άποψη μου αν κανείς διαθέτει τον κατάλληλο χώρο καλό θα είναι να ακούσει αυτό το είδος ηχείων. Αν του αρέσουν και τα αγοράσει τότε δεν θα υπάρξει ποτέ γυρισμός..

Υπάρχουν επίσης τα υβριδικά ηχεία. Που έχουν γούφερ για τις χαμηλές συχνότητες και πάνελ για τις μεσοϋψηλές. Είναι πολύ ωραίος συνδυασμός και αξίζει τον κόπο να ακούσει κανείς ένα τέτοιο ζευγάρι ηχεία.

Υποκατηγορίες ηχείων υπάρχουν πολλές: Ενεργά, παθητικά, ακουστικής ανάρτησης, μόνιτορ κλπ., οι οποίες δεν μπορούν να αναλυθούν σε αυτό το άρθρο διότι η κάθε μια υποκατηγορία θέλει από μόνη της ένα ολόκληρο άρθρο για να επεξηγηθεί και να γίνει κατανοητή.

Οι Πηγές

Στο High End,πηγές ονομάζουμε τα εξής μηχανήματα: Τα Cd players,τα πικάπ, τα ραδιόφωνα, τα κασετόφωνα, τα network players,τα μπομπινόφωνα, τα ντατ, τα mini disk κλπ.

Εδώ θα δούμε τα πικάπ, τα cd και τα network players.

Τα πικάπ

Οι φανατικοί του πικάπ δεν αφήνουν περιθώρια σύγκρισης… Θεωρούν ότι ο αναλογικός ήχος του πικάπ είναι πολύ καλύτερος από των ήχο των ψηφιακών συσκευών. Δεν το διαπραγματεύονται σε καμία περίπτωση. Προσωπικά διαφωνώ μαζί τους άλλα δεν είναι της παρούσης να εξηγήσω το γιατί διαφωνώ.

Ένα καλό πικάπ δεν αγοράζεται. ΣΤΗΝΕΤΑΙ! Θα αγοράσεις το πλατό, το τροφοδοτικό, τον βραχίονα, την κεφαλή και την βελόνα. Θέλει πολύ ψάξιμο, μεγάλη εμπειρία και φυσικά μια τεράστια δισκοθήκη μιας και δεν έχει κανένα νόημα να έχεις πικάπ αν δεν έχεις αρκετούς δίσκους…

Σαφώς και υπάρχουν και καλά πικάπ έτοιμα στημένα άλλα οι φανατικοί του είδους δεν τα προτιμούν.

Τα Cd players

Όταν εμφανίστηκαν οι μικροί ασημένιοι δίσκοι στην αγορά ήταν μια επανάσταση. Θυμάμαι πόσο είχαμε εντυπωσιαστεί από αυτά.

Στη σημερινή εποχή τα Cd έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ και έχουν πάρα πολύ καλό ήχο.

Όλα τα Cd αποτελούνται από τρία μέρη. Το ένα μέρος του είναι ο οδηγός δίσκου, το άλλο μέρος του είναι ο ψηφιοαναλογικός μετατροπέας και το τρίτο μέρος είναι το clock. (Για οικονομία στο χώρο δεν αναφέρω το τροφοδοτικό ως τέταρτο μέρος).

Οι φανατικοί του είδους δεν θα αγοράσουν πότε ένα μηχάνημα που να τα έχει όλα αυτά μαζί. Θα αγοράσουν ένα οδηγό δίσκου (transport) έναν ψηφιοαναλογικό μετατροπέα (DAC) και ξεχωριστό clock.

Ο Οδηγός δίσκου είναι η υποδοχή που ανοιγοκλείνει και βάζουμε ή βγάζουμε το δισκάκι και έχει επίσης και το λέιζερ που διαβάζει το δισκάκι. Καλά καταλάβατε, υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν μια συσκευή που το μόνο που κάνει είναι να ανοίγει και να κλείνει και δεν παίζει μουσική… Για να παίξει θα αγοράσουν ένα DAC (η και δύο, ένα για κάθε κανάλι) και το DAC είναι εκείνο που θα μετατρέψει τα ψηφία που διαβάζει ο οδηγός δίσκου. Το clock είναι εκείνο που μειώνει το τζίτερ (jitter) και διορθώνει την ακουστική φάση. Το τζίτερ είναι ο θόρυβος που κάνει ο οδηγός δίσκου όταν περιστρέφεται με ταχύτητα και αυτός ο θόρυβος χαλάει την ποιότητα του ήχου. Έχει γίνει μεγάλος σαματάς για το τζίτερ και είναι η μεγάλη αποστομωτική απάντηση των πικαπάδων σε ότι αφορά συγκρίσεις μεταξύ πικάπ και Cd… Σήμερα με την τεχνολογία που υπάρχει το τζίτερ δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου την ποιότητα του ήχου… Αλλά δεν παύει να υπάρχει!

Άξιο αναφοράς είναι πως υπάρχουν αρκετοί κατασκευαστές Cd players που στο στάδιο εξόδου χρησιμοποιούν λυχνίες για να έχουν πιο αναλογικό κατά την άποψή τους, ήχο…

Τα network players

Εδώ και μια πενταετία περίπου βγήκαν στην αγορά αυτά τα μηχανήματα. Δειλά δειλά στην αρχή, αλλά πλέον έχουν αρχίσει να κατακτούν την αγορά.

Τι κάνουν αυτά τα μηχανήματα;

Παίζουν τη μουσική που έχετε αποθηκεύσει στον υπολογιστή σας η σε κάποιον εξωτερικό σκληρό δίσκο.

Χμ… Μα θα παίζει καλά ένα τέτοιο μηχάνημα; Τα mp3 που έχω κατεβάσει από το YouTube θα ακούγονται καλύτερα;;

Σίγουρα θα ακούγονται καλύτερα άλλα δεν είναι αυτό το μηχανάκι για αυτή τη δουλειά.

Θα χρειαστεί να ριπάρετε τα καλής ποιότητας cd δισκάκια που έχετε και να τα μετατρέψετε σε αρχεία flac. Μετά πιστέψτε με αυτό που θα ακούσετε δεν θα το πιστεύετε… Ο ήχος είναι υπέροχος, γεμάτος και κατά την ταπεινή μου άποψη παίζουν καλύτερα από τα cd αλλά και από τα πικάπ. Με άλλα λόγια σε έναν νέο χαϊφιντελά θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα να μην αγοράσει ούτε πικάπ ούτε cd player. Ένα network player περιστοιχισμένο από σοβαρά συνοδευτικά μηχανήματα είναι η καλύτερη επιλογή.

Τζίτερ δεν υπάρχει εδώ μιας και το μηχάνημα διαβάζει μνήμη και όλα γίνονται αθόρυβα και τα δισκάκια του Cd θα τα έχετε μόνο για… φρίσμπι στην παραλία…

Κι εδώ επίσης να αναφέρω πως υπάρχουν κατασκευαστές που στην έξοδο χρησιμοποιούν λυχνίες για πιο αναλογικό ήχο.

Οι Ενισχυτές

Λαμπάτοι, τρανζιστοράτοι, υβριδικοί ή διακοπτικοί;

Ολοκληρωμένοι ή σετ προενισχυτή-τελικού;

Τάξη Α , ΑΒ ή τάξη D;

Εδώ έχουμε να πούμε πολλά.

Οι ενισχυτές είναι εκείνα τα μηχανήματα που θα πάρουν την πληροφορία από τις πηγές και θα τη μεταφέρουν στα ηχεία μας.

Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.

Το ρεύμα στους ενισχυτές μπορεί να είναι σε τάξη Α,ΑΒ,D.

Οι ενισχυτές σε τάξη Α έχουν συνήθως λίγα βατ, ζεσταίνονται πάρα πολύ και η ποιότητα ήχου θεωρείται καλύτερη. Οι περισσότεροι λαμπάτοι είναι σε τάξη Α. Επίσης είναι πανάκριβοι.

Η Τάξη ΑΒ περιλαμβάνει ένα πιο σύνθετο τεχνικό σχεδιασμό που επιτρέπει να ανεβάσει ο ενισχυτής περισσότερα βατ αλλά ίσως να χάσει σε ποιότητα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να κάνουμε τον συνειρμό πως ό,τι είναι σε τάξη Α παίζει καλύτερα από την ΑΒ η την D.

Οι πρώτοι ενισχυτές ήταν Λαμπάτοι. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας φτιάξαμε τα περίφημα τρανζίστορ κι έτσι μπορέσαμε και φτιάξαμε τρανζιστοράτους ενισχυτές. Στην συνέχεια μερικές εταιρίες κατασκεύασαν ενισχυτές που είχαν και λάμπα και τρανζίστορ και τους ονόμασαν υβριδικούς και κατόπιν έφτιαξαν τους ψηφιακούς ενισχυτές που ονομάζονται διακοπτικοί.

Ποιές διαφορές έχουν μεταξύ τους οι παραπάνω ενισχυτές;

Ένας λαμπάτος ενισχυτής κατά βάση έχει λίγα βατ. Οπότε για κάποιον που θέλει να ακούει πολύ δυνατά τη μουσική του μάλλον δεν θα του αρέσει αυτός ο περιορισμός. Επίσης, ένας λαμπάτος ενισχυτής θέλει ειδική μεταχείριση μιας και είναι αρκετά ευαίσθητος σε θέματα ηχείων, αγαπά το ξηρό περιβάλλον και μισεί την πολύ υγρασία.. Σαφώς και υπάρχουν λαμπάτοι ενισχυτές με πάρα πολλά βατ αλλά το κόστος τους είναι πολύ μεγάλο.

Επίσης να γράψουμε πως οι λαμπάτοι ενισχυτές αγαπούν την κλασική μουσική, τα μικρά κουαρτέτα, τις όπερες, το παλιό καλό ροκ… Μπορούν να παίξουν σε τάξη Α και ΑΒ.

Ο τρανζιστοράτος ενισχυτής μπορεί να έχει περισσότερα βατ και να είναι περισσότερο ευέλικτος από έναν λαμπάτο. Αυτό δεν σημαίνει πως παίζει τα πάντα. Υπάρχουν κατασκευαστές που φτιάχνουν τρανζιστοράτους ενισχυτές με τα χαρακτηριστικά που έχουν οι λαμπάτοι. Μπορούν να παίξουν σε τάξη Α και ΑΒ.

Οι υβριδικοί ενισχυτές έχουν και τρανζίστορ και λάμπες. Είναι ένας πολύ καλός συνδυασμός για κάποιον που θέλει βατ αλλά και χαρακτηριστικά λάμπας. Συνήθως αυτά τα μηχανήματα είναι πάρα πολύ ακριβά και απευθύνονται σε ψαγμένους και έμπειρους χαϊφιντελάδες που έχουν πολύ συγκεκριμένες απόψεις περί ήχου αλλά και τεχνολογίας. Μπορούν να παίξουν σε τάξη Α και ΑΒ.

Αξίζει να αναφερθεί πως τέτοιου είδους μηχανήματα κατασκευάζονται ΚΑΙ στην Ελλάδα μας από την ΥΨΙΛΟΝ Ελεκτρόνικ και μάλιστα είναι ίσως τα κορυφαία στον πλανήτη.

Οι διακοπτικοί ενισχυτές η αλλιώς ψηφιακοί τους συναντούσαμε κατά κόρον στα καταστήματα που διασκεδάζει ο κόσμος (καφετέριες, μπαρ, κλάμπ, ταβέρνες κλπ.) κι αυτό διότι με πολύ μικρό κόστος έχεις πάρα πολλά βατ. Η ποιότητα ήχου όμως δεν είναι High End. Αυτό πλέον δεν υφίσταται. Μεγάλες εταιρίες κατασκευάζουν διακοπτικούς ενισχυτές με τρομερή ποιότητα κατασκευής και ήχου και στοιχίζουν και πάρα πολύ ακριβά. Παίζουν σε τάξη D μόνο ,διότι δεν έχουν τρανζίστορ η λάμπες..

Αυτά είναι εν ολίγοις τα μηχανήματα.

Τι παίζει όμως καλύτερα απ’ όλα αυτά;

Καλύτερα παίζει αυτό που σας αρέσει εσάς περισσότερο!!

Ο ήχος είναι κάτι σαφέστατα υποκειμενικό. Σαφώς ένα ηχοσύστημα που κοστίζει 2.000 ευρώ θα παίζει κατώτερα από κάποιο άλλο που κοστίζει 5.000 ευρώ αλλά όταν ανεβαίνουν οι τιμές δεν σημαίνει πως το πιο ακριβό παίζει και καλύτερα. Φανταστείτε έναν αθλητή που τρέχει στα 100 μέτρα. Ο χρόνος που θα κάνει όταν ξεκινήσει το άθλημα θα είναι περίπου στα 12 δευτερόλεπτα. Με την σκληρή προπόνηση θα πάει στα 11 μετά στα 10,5, στα 10,4 ώστε στην καλύτερη περίπτωση και μετά από πολύ σκληρή δουλειά θα καταφέρει στην καλύτερη περίπτωση να φτάσει στο 9,6…

Με το παραπάνω θέλω να καταδείξω το ότι η ποιότητα όσο ανεβαίνει το κόστος δεν είναι ανάλογη του κόστους! Αν ένα πολύ καλό ηχοσύστημα που κοστίζει 40.000 ευρώ παίζει με άριστα το 10 για 9,5,ένα ηχοσύστημα που κοστίζει τα διπλάσια χρήματα είναι πιθανό να παίζει από 9,4 (!) έως 9,7 στην καλύτερη περίπτωση..

Αξίζει αυτή η τρέλα;

Κατά την άποψή μου, όχι δεν αξίζει. Και δεν αξίζει διότι όπως έγραψα παραπάνω ο ήχος είναι υποκειμενικός. Κάτι που εσείς θεωρείτε υπέροχο κάποιος άλλος μπορεί να το θεωρήσει απλά υποφερτό… Όποτε, εσείς είστε εκείνοι που θα αποφασίσετε τι σας αρέσει, με βάση πάντα τον χώρο σας, το τι μουσική σας αρέσει να ακούτε αλλά και το πως θέλετε να την ακούτε..

Το tip της ημέρας: Σημαντικό κόστος σε ένα ηχοσύστημα είναι και τα καλώδια, τα οποία δεν θα πρέπει να θεωρούνται αξεσουάρ αλλά μέρος του συστήματος! Και τα περιοδικά ήχου να μην τα πολυεμπιστεύεστε. Θα εμπιστεύεστε τα αυτιά σας, τις όποιες γνώσεις έχετε και όταν θα ξεκινήσετε να φτιάχνετε το ηχοσύστημα σας να είστε ειλικρινείς απέναντι στους πωλητές. Ίσως να είναι και οι μόνοι που θα προσπαθήσουν να σας βοηθήσουν πραγματικά!

Ειδικοί Συνεργάτες

Ειδικοί Συνεργάτες




Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *