Γράφει ο “Κυνικός”
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Αυτός είναι ο τελευταίος στίχος από τον “Κεμάλ” του Μάνου Χατζιδάκι. Στο άκουσμα αυτού του στίχου ήταν αδύνατον να αποτρέψω τον εαυτό μου από το να κάνει την αναγωγή στην κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία 40 χρόνια, πολλώ δε μάλλον σήμερα.
Ζούμε μια κατάσταση που σίγουρα δεν είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί με μόνο μία λέξη. Μία πρώτη προσέγγιση λοιπόν θα έδινε ως αποτέλεσμα μία σειρά λέξεων όπως απελπιστική, ζοφερή, σουρεαλιστική, χωρίς μέλλον, χωρίς ελευθερία. Από όλους τους χαρακτηρισμούς της τρέχουσας κατάστασης θα μείνω στον τελευταίο. Χωρίς ελευθερία, ανελεύθερη! Αυτό ίσως, για μένα σίγουρα, είναι και το πλέον τραγικό σε ό,τι βιώνουμε. Είναι τραγικό γιατί πολύ απλά για να αλλάξει μία ανελεύθερη κατάσταση απαιτείται τεράστια κινητοποίηση ανθρώπων οι οποίοι έχουν επίγνωση της δυστοπίας –πραγματική όμως πλέον- στην οποία διαβιούν και φυσικά έχουν τη θέληση να παλέψουν ενάντια στους προσωπικούς τους δαίμονες αλλά και σε όλους όσοι τους αντιστρατεύονται.
Πως όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Πολλά μπορούν να ειπωθούν και σίγουρα θα υπάρχουν αντεγκλήσεις. Μια προσέγγιση όμως είναι, ότι πολλές δεκαετίες τώρα εκπαιδευτήκαμε ώστε να πάψουμε να είμαστε πολίτες και να γίνουμε καταναλωτικά όντα τα οποία λειτουργούν χωρίς κρίση και σχεδόν πάντα βιαστικά. Ένας επιπλέον λόγος που συνέβαλλε σε αυτή τη μεταμόρφωση είναι και η αστυφιλία που προωθήθηκε με την υποτιθέμενη καλύτερη διαβίωση στις πόλεις και την πιο σίγουρη δουλειά. Αποτέλεσμα; Ένας, χωρίς έλεγχο, υδροκεφαλισμός μερικών πόλεων, η ερήμωση της επαρχίας, η συνακόλουθη μείωση του πρωτογενούς τομέα και φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο να γίνει σε τόσο μεγάλες πόλεις, η αποξένωση των ανθρώπων και η σχεδόν πλήρης αδιαφορία του ενός για τον άλλο. Όμως μέσα σε όλα αυτά τα αρνητικά υπήρχε ένα θετικό. Θετικό για τους κρατούντες κι όχι τους πολίτες. Ο άνθρωπος σε τέτοιο περιβάλλον γίνεται μάζα και ως μάζα είναι πολύ ευκολότερο να ελεγχθεί, πράγμα και το οποίο έγινε!
Η συνέχεια χειρότερη και από το σενάριο ινδικής ταινίας καταστροφής… Πολιτικό προσωπικό, το οποίο στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να χαρακτηριστεί με σχετική ασφάλεια ανεπαρκές, χειραγωγεί τη μάζα που όσο περνούν τα χρόνια έχει και χειρότερη εκπαίδευση, τον όρο παιδεία ας μην τον χρησιμοποιήσουμε γιατί θα μαυρίσει κι άλλο η ψυχή μας, και με δέλεαρ μία θέση στον ήλιο στο δημόσιο σκοτώνει κάθε μέρα την ιδιωτική πρωτοβουλία και δημιουργεί κομματικούς στρατούς οι οποίοι είναι ικανοί να διαλύσουν τη χώρα, και το έκαναν, στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν τους ανύπαρκτους πολιτικούς που τους διόρισαν. Φυσικά σε όλο αυτό το παιχνίδι να μην αφήσουμε απέξω και αυτή την ΕΕ –ΕΟΚ στην αρχή- η οποία τώρα ποιεί την νήσσαν και δεν άκουσε, δεν είδε αλλά εξακολουθεί να συνεργάζεται με τους ίδιους όλα αυτά τα χρόνια…
Με αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στον εξής τραγέλαφο:
- Φτιάξαμε τα ΕΣΥ που ποτέ δεν λειτούργησαν σωστά, πλέον δεν λειτουργούν σχεδόν καθόλου
- Πήραμε επιδοτήσεις για τη γεωργική μας παραγωγή και ανοίξαμε χωματερές (!!!). Οι δε επιδοτήσεις έγιναν Cayenne, Jeep κλπ. Αρκετές δε από αυτές έγιναν κατάθεση στα διάφορα στριπτιζάδικα που άνοιξαν γύρω από πόλεις με πολλούς αγρότες… Ε ρε γλέντια…
- Εκτρέψαμε τον Αχελώο. Όχι, τώρα που το σκέφτομαι ακόμα δεν έχει γίνει…
- Δημιουργήσαμε μια νέα γενιά πλουσίων οι οποίοι ελέγχουν ταυτόχρονα: κατασκευές, πετρέλαια, εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, τον ΟΠΑΠ, και ΜΜΕ. Φυσικά μεγάλο κομμάτι του τζίρου τους προέρχεται… από το δημόσιο! Οποία έκπληξις!
- Μπήκαν, ξανά, γόνοι πολιτικών στη Βουλή, ως βουλευτές, και φυσικά χωρίς να έχουν εργαστεί ποτέ ή να έχουν εργαστεί ελάχιστα σε εταιρείες του δημοσίου –φυσικά με μέγιστο προσόν… το όνομά τους- ίσα-ίσα για να δείξουν ότι κάτι έκαναν…
- Πολιτικοί έγιναν ΥΠΕΞ και μιλούσαν για σημαίες που θα τις έπαιρνε ο αέρας, για ελικόπτερο που έπεσε από vertigo του πιλότου (όσοι γνωρίζουν και θυμούνται, ακόμα κλαίνε για τα παλληκάρια που χάθηκαν εκείνο το βράδυ, και γίνονται έξαλλοι για τις ανακρίβειες που ξεστόμισε ο εν λόγω ΥΠΕΞ). Η κατάσταση μάλιστα στην Αν. Ίμια είναι συγκεχυμένη, βασικά πλέον δεν μπορείτε να πάτε ελεύθερα καθώς είναι αμφισβητούμενη περιοχή… Αυτό λέγεται και απώλεια εθνικού εδάφους…
- Μπήκαμε στην ευρωζώνη! Τα καταφέραμε! Μπορεί να μπήκαμε με πλαστά στοιχεία –που άπαντες όμως γνώριζαν, στην ΕΕ ντε-, μπορεί να κάναμε ένα τρισμέγιστο swap με την Goldman Sachs που ακόμα πληρώνουμε, είμαστε large τι να κάνουμε, αλλά τα καταφέραμε! Μπήκαμε! Τρία ζήτω όλοι, τώρα!
- Καταφέραμε επίσης, να κάνουμε το εμπορικό μας ισοζύγιο κουρέλι αφού εισαγάγουμε μέχρι και… ελαιόλαδο, αλλά ποιος νοιάζεται! Είμαστε στην ευρωζώνη… γατάκια.
- Να μην ξεχαστούμε φυσικά… Κάναμε και τους καλύτερους, ως τότε, Ολυμπιακούς αγώνες! Φυσικά κόστισαν λίγο παραπάνω, κάποιοι λένε κάτι για 25 δις. Ευρώ αλλά κανείς δεν έμαθε ποτέ το ακριβές ποσό… Έχει σημασία; Ήταν οι καλύτεροι Ολυμπιακοί αγώνες. Φυσικά, επειδή δεν μας αρέσουν τα εύκολα, και τα φτηνά κυρίως, έπρεπε να φτάσουμε 5 λεπτά πριν το άνοιγμα των πυλών των ολυμπιακών εγκαταστάσεων ώστε να δούμε ότι δεν προλαβαίνουμε να τα φτιάξουμε, τα venues ντε, και να κάνουμε απευθείας αναθέσεις με το κόστος να σκαρφαλώνει σε δυσθεώρητα ύψη (το υψόμετρο του mount Olympus θυμίζει υψόμετρο περιοχής της Ολλανδίας)… Και όπως ήταν εύλογο τα περισσότερα από τα venues τώρα απλά τα καταστρέφουν τα καιρικά φαινόμενα! Είπαμε… είμαστε large, άλλοι θα μας έλεγαν grande…
- Κάπου εκεί ακούστηκαν και κάτι περίεργα για κάτι εταιρείες γερμανικές, κάτι MIEZENS, SIEMENS κάπως έτσι αλλά δεν προλάβαμε να βγάλουμε άκρη γιατί η… γραφειοκρατία μας εμπόδισε από το να εμποδίσουμε κάποιον κύριο Χριστοφοράκο να φύγει εκτός χώρας. Ήμασταν δεν τόσο γκαντέμηδες, ως χώρα, ώστε τα γρανάζια της γραφειοκρατίας ξεκόλλησαν ευθύς αμέσως ο εν λόγω κύριος είχε φύγει εκτός χώρας… Μάλλον τα γρανάζια ήταν σκουριασμένα και η εντολή για ξεσκούριασμα ήρθε κάπως αργότερα από ό,τι θα έπρεπε… Μου διαφεύγει ποιος ή ποια ήταν ΥΠΕΞ εκείνη την περίοδο αλλά θυμάμαι τις φιλικές σχέσεις που είχε –προφανώς πριν μάθει τι κουμάσι ήταν- με τον κ. Χριστοφοράκο.
- Να και η κρίση! Εμείς όμως είμαστε προστατευμένοι! Ήμασταν προετοιμασμένοι κι έτσι η κρίση δεν μας επηρέασε. Αυτά τουλάχιστον βροντοφώναζαν κάτι οικονομολόγοι σαΐνια της τότε εποχής. Αυτά εν έτει 2008… Μετά μας πήρε, μας σήκωσε και ακόμα δεν έχει φανεί που θα μας πετάξει!
- Τα δάνεια που παίρναμε καθόλη τη διάρκεια των ετών από το 1981 και μετά ήταν συνεχή με αποτέλεσμα πλέον οι τόκοι να καθιστούν απαγορευτική ακόμα και την σκέψη για μια κάποια ανάκαμψη.
- Πλέον βρισκόμαστε στην εποχή των μνημονίων! Μνημόνια που έρχονται απέξω και επιβάλλονται από το πολιτικό προσωπικό σε αγαστή συνεργασία με κάτι υπερχρεωμένα –όχι νοικοκυριά αυτά τα εκβιάζουν και στο τέλος θα τους πάρουν και τα σπίτια (βλ. Ισπανία)- ΜΜΕ μαζί με κάτι εταιρείες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης δημοσκοπήσεων που η αξιοπιστία τους το τελευταίο διάστημα χτυπάει… υπόγειο (έκτο έως δέκατο). Κυριαρχία στην χώρα… μηδέν! Θα βάλουμε λέει και σε κάποιο ταμείο που θα διαχειρίζονται κάποιοι απίθανοι τύποι κάπου στα εξωτερικά, αλλά αυτό θα είναι εδώ(sic), περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου αξίας 50 δις ευρώ για να εξυπηρετηθεί το χρέος… Κάποτε αυτό λεγόταν υποθήκη. Ερώτηση πρώτη, υπολόγισε κανένας οικονομολόγος που να ξέρει να κάνει απλές πράξεις αριθμητικής ποια είναι τα περιουσιακά στοιχεία που έχουμε στο Ellada και αξίζουν αθροιστικά 50 δις με τις τρέχουσες τιμές; Ερώτηση δεύτερη. Αυτή την επιτροπή αλήθειας για το χρέος, η οποία ειρήσθω εν παρόδω έβγαλε και συμπέρασμα ότι το χρέος είναι παράνομο, απεχθές κλπ., γιατί την κάναμε; Τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, που και γι’ αυτές έχει βγει κάποιο αποτέλεσμα από το λογιστήριο του κράτους αν δεν κάνω λάθος, πότε θα τις ζητήσουμε; Κάποια επιτροπή που είχε σχέση με αυτή την υπόθεση υπάρχει ακόμη;
- Θα μας δώσουνε και νέο δάνειο 85 ολάκερα δις με επιτόκιο μόλις 1% για 35 χρόνια! WOW!!! (3 θαυμαστικά) Αν κάποιος μείνει εδώ θα πει ότι είναι καλό το deal γιατί τέτοιο επιτόκιο δεν θα βρίσκαμε πουθενά και είναι όντως έτσι! Αλλά αυτή είναι η μισή και ούτε εικόνα! Ένα ακόμα κομμάτι της είναι ότι αυτή τη στιγμή το χρέος μας είναι στο 175% του ΑΕΠ με τάσεις αύξησης. Βέβαια αυτό το δάνειο θα εξαγοράσει άλλα προγενέστερα αλλά και πάλι το χρέος είναι μη βιώσιμο κι ως εκ τούτου αντί για δάνειο θα έπρεπε κούρεμα και μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό. Ένα άλλο κομμάτι της εικόνας είναι ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνέουν τα λοίσθια… Η ανεργία βρίσκεται στο 25%. Μεγάλες ΑΕ με μερίδιο αγοράς 90% (μαντέψτε ποια) δείχνουν για κάμποσα συνεχή χρόνια ζημιές και μάλιστα πανηγύριζαν γιατί τον τελευταίο χρόνο “κατάφεραν” να μειώσουν τις ζημιές τους από 36 εκατ. στα 28 εκατ.! Βρείτε πως καταφέρνουν με το 90% της αγοράς δικό τους να έχουν 5 χρόνια τόσο μεγάλες ζημιές και θα κερδίσετε δωρεάν ταξίδι στο Μαξίμου να τους ενημερώσετε γιατί αυτοί δεν το βρίσκουν… Όχι, όχι, όχι αυτό δεν λέγεται φοροδιαφυγή! Κακοί αναγνώστες, που πήγε το μυαλό σας;;;; Εσείς πάντως με κλάσμα του τζίρου και κλάσμα του κλάσματος στο μερίδιο αγοράς δεν μπορείτε να έχετε τόσα χρόνια ζημιές!
- Τέλος αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το θέμα της εθνικής ασφάλειας που βιώνουμε με την αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών στη χώρα μας. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ο όρος λαθρομετανάστης προφανώς και δεν είναι ρατσιστικός καθώς αναφέρεται στην τελεσθείσα από αυτούς πράξη της παράνομης εισόδου στη χώρα. Αυτό με τη στρογγυλοποίηση των όρων, στα πλαίσια μιας politically correct προσέγγισης των πραγμάτων, καταντάει γελοίο! Ο ρατσιστής είτε πει λαθρομετανάστης είτε πει μετανάστης η αηδία στο πρόσωπό του θα είναι ίδια… Το ευθέως ανάλογο για τους λάτρεις των τύπων είναι ότι κανείς δεν θα πρέπει να λέει αυτόν που έκλεψε ένα πορτοφόλι κλέφτη, καθώς κανείς δεν γεννήθηκε κλέφτης αλλά οι συγκυρίες τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση μπλα μπλα μπλα, αλλά παράτυπο κάτοχο του πορτοφολιού! Ζω για τη στιγμή που θα ακούσω κάποιον/α “αντιρατσιστή/στρια” να τρέχει στο δρόμο και να φωνάζει “κύριοι, κυρίες, πιάστε τον παράτυπο κάτοχο του πορτοφολιού μου”… Γελοιότητες… Ας δούμε τώρα για τα περί ρατσισμού. Ρατσιστής μεταξύ άλλων είναι αυτός ο οποίος για να προωθήσει τις ιδεοληψίες του χρησιμοποιεί ανθρώπινες ψυχές χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις των πράξεών του πάνω τους! Για παράδειγμα, είναι ρατσιστής αυτός ο οποίος δέχεται αλόγιστα όλους τους ανθρώπους που φτάνουν με κάθε μέσο σε κάποια χώρα τη στιγμή που η χώρα του, όπως οι ίδιοι οι σύντροφοί του διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους, αντιμετωπίζει ανθρωπιστική κρίση! Πως καλή μου γραία θα θρέψεις, θα περιθάλψεις και εν τέλει θα εκπαιδεύσεις περίπου 2.000.000 ανθρώπους που έχεις μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια και ζουν όπως βρουν κυριολεκτικά όταν δεν μπορείς να κάνεις το αυτό για τους ιθαγενείς; Καταλαβαίνεις ότι τους εξωθείς στην παρανομία; Πρέπει να επιβιώσουν και θα το κάνουν με κάθε τρόπο! Πως αισθάνεσαι με αυτή την κατάσταση που δημιουργείς σε αυτούς ενώ συνεχίζεις να εξαθλιώνεις τους γηγενείς; Πως αγαπητή μου γραία θα ξεχωρίσεις από όλους αυτούς που έχουν έρθει, και θα συνεχίζουν με αυξανόμενο ρυθμό να έρχονται, ποιοι είναι τζιχαντιστές; Αν πχ έχουν ήδη μπει 25.000 εμπειροπόλεμοι που δεν τους έχεις πάρει χαμπάρι και στο σφύριξαν υπηρεσίες του εξωτερικού πόσοι λες να έχουν μπει τους τελευταίους μήνες; Στα επεισόδια που γίνονται ποιοι είναι αυτοί που δίνουν κατευθύνσεις; Από που είναι οι περισσότεροι; Πόσοι είναι νέοι άντρες κάτω των 30 ετών; Γιατί έρχονται κυρίως μικροί σε ηλικία άντρες και λιγότερες γυναίκες και παιδιά; Ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων και με καθόλου, μα καθόλου, ρατσιστική διάθεση.
Αν φτάσατε μέχρι εδώ σας αξίζουν συγχαρητήρια. Κάποιοι θα γελάσατε με το ύφος, κάποιοι θα μπήκατε σε σκέψεις. Άλλοι συμφωνείτε, άλλοι όχι. Το θέμα όμως είναι ότι σίγουρα όλοι θα συμφωνήσετε ότι σε όλη αυτή την τραγωδία δεν είμαστε αμέτοχοι! Μάλιστα η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας! Δικαιολογίες του στυλ οι προηγούμενοι μας έφεραν εδώ ισχύουν μόνο για τα παιδιά μέχρι 20 άντε 25 ετών. Για τους υπόλοιπους οι ευθύνες πάνε αναλογικά με την ηλικία μας.
Είμαστε υπεύθυνοι για αυτή την έλλειψη ελευθερίας την οποία εν πολλοίς δημιουργήσαμε ή/και συντηρούμε. Γιατί γίναμε έρμαια του καταναλωτισμού, της καλοπέρασης, και της ευκολίας εν γένει. Όπως θα έλεγε ο Νίτσε, τα έντερά μας μας κρατούν δέσμιους. Σκύψαμε το κεφάλι, και δυστυχώς όχι μόνο αυτό, σκύψαμε και τον κορμό και αυτό έγινε για να μετρήσουμε τα ψίχουλα που μας πετούσαν οι τότε καταστροφείς και τώρα “σωτήρες” μας. Γίναμε μικροί Σκρούτζ που μετράγαμε τα πάντα με το χρήμα μόνο που κι αυτό τελικά το είχαν άλλοι. Αφήσαμε οι λογιστές/τραπεζικοί να πάρουν τα ηνία από τους πολιτικούς ξεχνώντας κάτι βασικό, η οικονομία είναι ή θα έπρεπε να είναι εργαλείο για την πολιτική και ποτέ το αντίθετο. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να μας κυβερνούν τα νούμερα και η πολιτική αλλά και οι πολιτικοί να συμβιβάζονται με τις επιταγές τους. Αλλά εσύ ανθρωπάκο συνεχίζεις να ακούς το Ζορμπά και να γεμίζεις από υπερηφάνεια, μπορεί και κάπου-κάπου να το χορεύεις. Δεν δικαιούσαι φίλε μου! Αυτός ο χορός αξίζει σε ανθρώπους ελεύθερους, σε ανθρώπους που όχι μόνο δεν σκύβουν το κεφάλι αλλά δεν χαμηλώνουν ούτε τα μάτια. Κι εσύ; Εσύ είσαι ένα κακέκτυπο αυτού που θαυμάζεις και έγινες κακέκτυπο γιατί δεν αντιστάθηκες ποτέ σε τίποτα. Γιατί το “έλα μωρέ τώρα” και το “ωχ ρε αδερφέ” μαζί με μερικές ακόμα λέξεις ήταν η καθημερινότητά σου. Γιατί δεν γνωρίζεις κάποιον Παπαλάμπρου, κάποιον Κέντρα και κάποιον Σταυριανάκο. Γιατί δεν θα έκανες ό,τι αυτοί καθώς οι αξίες σου περιορίζονται στο ανύπαρκτο τεράστιο ΕΓΩ σου… Μας αξίζει ό,τι πάθαμε, ό,τι θα πάθουμε και ακόμα περισσότερα. Είμαστε πλέον λίγο πριν την έξοδο της τραγωδίας και ακόμα μένει να εμφανιστεί ο από μηχανής θεός για να μας λυτρώσει. Όμως μόνο αν εμείς οι ίδιοι γίνουμε αυτός ο από μηχανής θεός θα έχουμε κάποια ελπίδα. Μπορούμε; Μπορούμε! Θέλουμε; Η ιστορία θα δείξει…
Σε κάθε περίπτωση όμως, το θετικό είναι ότι ο Οδυσσέας Ελύτης έχει δίκιο κι έτσι είτε με εμάς είτε χωρίς τους περισσότερους από εμάς η Ελλάδα θα συνεχίσει γιατί θα έχουν μείνει εκείνοι οι λίγοι που της αξίζουν, μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι…
Ειδικοί Συνεργάτες
- esynergates@dotnews.gr
