Συνάπτοντας μια σχέση, είτε ερωτική είτε φιλική, ποτέ κανείς μας δεν σκέφτεται τους λόγους που θα τον έκαναν να αποχωρήσουν από αυτήν καθώς ξεκινάμε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων και των προσδοκιών, χαρούμενοι που έχουμε συναντήσει κάποιον με τον οποίο ταυτιζόμαστε και περνάμε ευχάριστα.
Στην αρχή όλα τα νιώθουμε ιδανικά, είμαστε ενθουσιασμένοι και η επιθυμία μας να συναναστρεφόμαστε όσο το δυνατόν συχνότερα με το νέο αυτό άτομο, είναι πολύ έντονη και συνεχής. Πότε όμως καταλαβαίνουμε ότι αυτή η σχέση πλέον δεν προχωράει και ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος σε αυτήν;
Ένα βασικό δείγμα ότι έχει αρχίσει το τέλος, είναι όταν δεν περνάμε πια το ίδιο όμορφα όπως στις αρχές. Εννοείται ότι κάθε σχέση υφίσταται διακυμάνσεις και διανύει διάφορες φάσεις, αλλά όταν η φάση του «δεν περνάω πια καλά» έχει αρκετά μεγάλη διάρκεια, ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τί μεσολάβησε προκειμένου να φτάσουμε σε αυτό το σημείο και να αναρωτηθούμε αν υπάρχει τρόπος βελτίωσης ή απλά έχει επέλθει το τέλμα.
Όταν δεν νιώθουμε ότι γινόμαστε καλύτεροι μέσα από αυτή τη σχέση, είναι μια έντονη ένδειξη ότι ο σκοπός της δεν επιτελείται. Το γίνομαι καλύτερος έχει να κάνει αφενός με το ότι νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου και τον αποδέχομαι περισσότερο με τη βοήθεια του άλλου ατόμου, αφετέρου με το ότι εξελίσσομαι και προοδεύω, με το να γίνομαι μια καλύτερη εκδοχή μου.
Κάθε φορά που αισθανόμαστε καταπιεσμένοι, περιφρονημένοι, ελλιπείς στο πλευρό του φίλου ή συντρόφου, ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη συνειδητοποίηση ότι έχει έρθει η ώρα να αποχωρήσουμε. Μια πετυχημένη σχέση ολοκληρώνει και ευαισθητοποιεί τα δύο μέρη της στο να σέβονται το ένα το άλλο, στο να υπάρχει κατανόηση και αποδοχή των αναγκών τους και στο να προσπαθεί να τις ικανοποιεί ισορροπημένα και αμφίδρομα.
Τη στιγμή που το ένα μέρος ή και τα δύο θα αντιληφθούν ότι δεν επέρχεται συναισθηματική, νοητική και ψυχική ολοκλήρωση, θα αρχίσουν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Πιο γρήγορα όταν έχει γίνει αντιληπτό και από τους δύο, σε πιο αργό χρόνο όταν το νιώθει μόνο ο ένας και ο άλλος θεωρεί ότι όλα λειτουργούν φυσιολογικά. Αυτή μάλιστα είναι η δυσκολότερη των περιπτώσεων, αλλά ίσως και η πιο ξεκάθαρη, όταν δηλαδή το ένα μέρος δεν έχει ιδέα για τις συγκρούσεις και τη συναισθηματική ταραχή που βιώνει το άλλο μέρος.
Ας έχουμε όλοι στο μυαλό μας ότι όλες οι κοινωνικές μας συναναστροφές, αποσκοπούν στο να μας κάνουν να γινόμαστε ευτυχισμένοι μέσα από αυτές σε πρωτογενές στάδιο και να μας βοηθάνε στην διαδικασία της ολοκλήρωσής μας που ξεκινάει από εμάς τους ίδιους και ενισχύεται από αυτές, σε επόμενα στάδια. Οτιδήποτε και οποιοδήποτε δεν συνδράμει σε αυτό, για το δικό μας καλό θα πρέπει να περιορίζεται αν όχι απομακρύνεται εντελώς από κοντά μας. Θα πρέπει να σεβόμαστε και να αγαπάμε τον εαυτό μας τόσο, ώστε να μπορούμε να διαχωρίζουμε ποιος μας προωθεί ως προσωπικότητες σε κάτι καλύτερο και ποιος μας κάνει να νιώθουμε άσχημα με αυτό που είμαστε, ακόμα και αν δεν το εντοπίζουμε με τη πρώτη ματιά.
Φωτογραφία: eharmony.com
