Σήμερα γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την Εθνική μας εορτή.
Το 1821, μετά την Αμερικανική και τη Γαλλική επανάσταση συνειδητοποιήσαμε ότι η επανάσταση δεν προϋποθέτει διαφορά ισχύος υπέρ σου.
Προϋποθέτει φρόνημα και γενναιότητα, υπέρ σου.
Αλλά και θυσίες, ομαδικό πνεύμα, αγάπη για την πατρίδα, όχι για την παρτίδα.
Καταφέραμε και ελευθερωθήκαμε χάρη στη βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων και τη ναυμαχία του Ναυαρίνου. Και μετά ξαναγίναμε μικροί, ατομιστές και λίγοι.
Άρχισαν τα δάνεια και η διαφθορά. Μπήκε πάλι το προσωπικό συμφέρον μπροστά από συλλογικό. Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, απογοητευμένος, αναγκάστηκε να μάθει γράμματα για να γράψει αυτά που έβλεπε, στα απομνημονεύματά του. Κι έγραψε ο Μακρυγιάννης:
Το θερίον είπαν θερίον κι ο άνθρωπος είναι χερότερος.
Η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους.
Στο τέλος του 19ου αιώνα παρατηρούσε σκωπτικά και προφητικά ο μεγάλος ποιητής Γεώργιος Σουρής:
Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;
Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;
Όλως τυχαίως, από τη μεταπολίτευση μέχρι τα μνημόνια είχαμε 7 Πρωθυπουργούς:
- Κωνσταντίνος Καραμανλής
- Γεώργιος Ράλλης
- Ανδρέας Παπανδρέου
- Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
- Κώστας Σημίτης
- Κώστας Καραμανλής
- Γιώργος Παπανδρέου
Εσκεμμένα παραλείπω υπηρεσιακούς πρωθυπουργούς και πρωθυπουργούς εκτάκτου ανάγκης π.χ. Τζανετάκη, Παπαδήμο κ.λπ.
Όσο για τον χαρισματικό Ανδρέα, έκανε κοινωνική πολιτική με δανεικά κι έδωσε την ιδέα να θάβουμε τα ροδάκινα, να παίρνουμε την επιδότηση και να πηγαίνουμε στα μπουζούκια.
Έτσι εκτοξεύτηκε το χρέος στα ύψη. Χαρισματικός, λοιπόν, ή προβληματικός ο Ανδρέας;
Είχα γράψει ένα ποίημα για τον Ανδρέα που τελείωνε ως εξής:
«… γκόμενα ήθελε να βγάλει
τα άλλα άνευ σημασίας
από δύο Παπανδρέου
γίναμε Ελλάς Ασίας…»
Από το 1925, όμως, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς τα είπε όλα σε μερικές αράδες:
«Δεν έχεις Όλυμπε Θεούς,
μήτε λεβέντες η Όσσα.
Ραγιάδες έχεις μάνα γη
σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν
τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα
και των Αρχαίων παλιάτσοι…»
Φτάσαμε στο 2017 και το ποίημα του Παλαμά είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Μας ειρωνεύεται ο Ντάισεμπλουμ ότι φάγαμε τα δανεικά σε ποτά και γυναίκες, αντί να τα επενδύσουμε στην παραγωγή και τη δημιουργία δικού μας πλούτου.
Και ο Σόιμπλε συμφωνεί και μας λέει «φρόνιμα!» γιατί θα σας πετάξω έξω από την Ευρωζώνη…
Το 1821 διώξαμε τους Τούρκους γιατί είχαμε φρόνημα.
Το 2017 ετοιμαζόμαστε να υπογράψουμε το 4ο μνημόνιο, γιατί στην αξιολόγηση μείναμε μετεξεταστέοι. Και γιατί δεν καθίσαμε φρόνιμα…
Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Στάθης Παπαγιαννίδης
Ο Στάθης Παπαγιαννίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στην Πάτρα, μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο και τώρα ζει στο Λαύριο.
Δεν πίστεψε στο τρένο της Πληροφορικής (βλ. Βοηθήστε τους Κομπιουτεράδες, εκδ. Θέμα 1992), ούτε στο θαύμα του εκσυγχρονισμού και του ευρώ (βλ. το Αλφαβητάρι του Εκσυγχρονισμένου, εκδ. Δίαυλος 2001).
Αντίθετα, πιστεύει στη βέλτιστη αξιοποίηση του χρόνου (βλ. Πως θα γίνεις πλούσιος σε χρόνο, εκδ. Πατάκη 2007) και στη χαρά της δημιουργικότητας που ξεπερνά την απόλαυση της κατανάλωσης (Καταναλωτική Νοημοσύνη, το παρόν βιβλίο).
Με σπουδές στην πληροφορική και τα οικονομικά (Πολυτεχνείο Πατρών, London School of Economics) και πολυετή τραπεζική εμπειρία (Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank), ο συγγραφέας καταθέτει μια διαφορετική πρόταση στην οικονομική κρίση που μας βρήκε τόσο απροετοίμαστους.
Μια πρόταση που λέει ότι το φως δε βρίσκεται στην άκρη του τούνελ αλλά μέσα στο κεφάλι μας αρκεί ν’ αφήσουμε τη σκέψη μας ελεύθερη και την ψυχή μας ανοιχτή στους γύρω μας.
Loading ...