Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πάρα πολλές συζητήσεις για την υποβάθμιση του ρόλου του κοινοβουλίου, την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε – το Κοινοβούλιο έχει ζωντανέψει.
Οι ημερήσιες σφοδρές συγκρούσεις στην ολομέλεια προσφέρουν εκτός από την ουσία και το απαιτούμενο… θέαμα. Ταυτόχρονα, η παρέλαση καναλαρχών, μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζιτών από την επιτροπή που διερευνά τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ – έχει βγάλει στη φόρα πάρα πολλές από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Και του υφιστάμενου και του προηγούμενου.
Η αλήθεια είναι όμως ότι θα μπορούσαν να βγουν πολλά περισσότερα και πολύ πιο χρήσιμα συμπεράσματα αν οι Βουλευτές όλων των κομμάτων και κυρίως των δύο μεγαλύτερων – δεν ταυτίζονταν τόσο πολύ και τόσο απόλυτα με τις επιδιώξεις των κομμάτων τους.
Για παράδειγμα στην επιτροπή που διερευνά τα δάνεια των κομμάτων οι ερωτήσεις των Βουλευτών διατυπώνονται με τέτοια ταχύτητα πέφτουν με τέτοια ταχύτητα που πολλές φορές δίνουν την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρονται για τις απαντήσεις που θα λάβουν! Το μόνο που τους απασχολεί είναι να διατυπώσουν τις ερωτήσεις με τέτοιο τρόπο ώστε στο τέλος να επιβεβαιώνεται η… «άποψη» που έχει διαμορφώσει το κόμμα ή ακόμα χειρότερα να ενισχύεται το προαποφασισμένο πόρισμα.
Η αδιαφορία για τις απαντήσεις που λαμβάνουν μοιάζει με πολιτικό αυτισμό. Αφού δεν συμφωνεί η πραγματικότητα μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Τα ίδια αν όχι χειρότερα συμβαίνουν και στην ολομέλεια.
Όταν ένας βουλευτής ακυρώνει με συγκεκριμένα επιχειρήματα και στοιχεία την επιχειρηματολογία ενός υπουργού αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ο Υπουργός και οι βουλευτές της συμπολίτευσης θα συνεχίσουν να επαναδιατυπώνουν τα «καμένα» επιχειρήματα των non papers σαν να μην τρέχει τίποτα. Αδιαφορούν πλήρως και δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται την ανακολουθία λόγων και έργων.
Αντίστοιχη όμως είναι και η συμπεριφορά των βουλευτών της αντιπολίτευσης όταν η κυβέρνηση ανασύρει στην επιφάνεια τα δικά τους πεπραγμένα. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Ο κόσμος να χαλάσει ανεβαίνουν στο βήμα και ακολουθούν το… «ενημερωτικό» σημείωμα που έλαβαν από το κόμμα σαν να ήταν το ευαγγέλιο!
Ώρες, ώρες η εικόνα που δημιουργείται είναι ότι τα έδρανα της βουλής έχουν κατακλυστεί από παπαγάλους που επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια τσιτάτα. Όμως έτσι κανείς ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση πετυχαίνουν τους στόχους τους. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να απαξιώνεται ακόμα περισσότερο ο πολιτικός λόγος και να ενισχύεται η αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού. Αυτός ο πολιτικός αυτισμός, παράγει αποτελέσματα που κατά τα φαινόμενα δεν επιδιώκουν: Σπρώχνουν τον κόσμο σε ακραίες πολιτικές λύσεις και στην αγκαλιά επίδοξων σωτήρων.
Loading ...