Της Σοφίας Φωτοπούλου
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή όλων των ανθρώπων που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, προχωρούν σε έναν απολογισμό, σε ένα μέτρημα όλων εκείνων των ατόμων που γνώρισαν κάποτε και είτε τελικά ήταν επισκέπτες, είτε έγιναν μόνιμοι κάτοικοι στη ζωή τους.
Δεν θα αναφερθώ σε εκείνους που οι περισσότεροι έχουμε εξ ορισμού στη ζωή μας, εννοώντας αυτούς που μας ενώνουν δεσμοί αίματος, αλλά σε εκείνους που πέρασαν και ενδεχομένως έμειναν και μας σημάδεψαν, πολλές φορές παραπάνω και από άτομα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Οπότε έχουμε και λέμε:
- Ο πρώτος έρωτας. Μπορεί να ήταν στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό, για τους περισσότερους μας ήταν στα σχολικά χρόνια. Με την αθωότητα της ηλικίας και την ανεμελιά των συγκεκριμένων χρόνων, πάντα θυμόμαστε με νοσταλγία και αγάπη εκείνες τις στιγμές που τον ψάχναμε στο διάλειμμα και αναζητούσαμε τρόπους να τραβήξουμε τη προσοχή του.
- Ο πρώτος κολλητός. Συνήθως τον βρίσκουμε πάλι ως μαθητές, μοιραζόμαστε μαζί του τα πρώτα καρδιοχτύπια, τις πρώτες ανασφάλειες, ακούμε τα νέα τραγούδια και πίνουμε παρέα τους πρώτους καφέδες. Κάποιοι μένουν για χρόνια στο πλευρό μας, κάποιοι φεύγουν από κοντά μας πιο νωρίς, σίγουρα όμως πάντα θα θυμόμαστε τα παρατσούκλια που είχαμε δώσει ο ένας στον άλλον και τα γέλια που βάζαμε με κάθε ευκαιρία.
- Ο πρώτος μας. Ο άνθρωπος με τον οποίο πειραματιστήκαμε πρώτη φορά στον έρωτα, μπορεί να ήταν σχέση ή απωθημένο από το σχολείο. Λαχτάρα, περιέργεια, φόβος και άγχος. Μαζί του ανταλλάξαμε για πρώτη φορά λόγια παντοτινής αγάπης, γυρίσαμε τις δικές μας σκηνές από ρομαντική ταινία και ο χωρισμός μας βρήκε στα πατώματα αγκαλιά με τον κολλητό να μας παρηγορεί.
- Ο πρώτος μας εργοδότης. Εδώ οι περιπτώσεις ποικίλουν. Μπορεί να ήταν γνωστός των γονιών μας, μπορεί απλά να ήταν από αγγελία σε εφημερίδα. Όπως και να έχει όμως μάθαμε από αυτόν τι σημαίνει ωράριο, ανάληψη ευθυνών και τυπικότητα στις υποχρεώσεις μας ως εργαζόμενοι.
Οι παραπάνω άνθρωποι είναι ένα κομμάτι από όλους εκείνους που μας σημάδεψαν στη ζωή, από τα πρώτα μαθητικά χρόνια μέχρι και την ενήλικη ζωή μας. Είναι πολλοί όμως, πάρα πολλοί, που ήρθαν και συνέβαλλαν στη ζύμωσή μας ως χαρακτήρες και προσωπικότητες. Υπάρχουν μάλιστα και φορές που δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο μας σημαδεύουν τη στιγμή που τους γνωρίζουμε καθώς η διαδικασία της επιρροής μπορεί να συνεχιστεί και όταν αυτοί δεν βρίσκονται πια στη ζωή μας.
Μπορεί να είναι άτομα τα οποία δεν τα προσκαλέσαμε, δεν ζητήσαμε να τα γνωρίσουμε και πολλές φορές η δική τους συνεισφορά στη διαμόρφωση του εαυτού μας να είναι πιο καθοριστική.
Όσο ζούμε τόσο περισσότεροι νέοι άνθρωποι θα έρχονται στο δρόμο μας. Η αίσθηση που θα μας αφήνουν μπορεί να είναι γλυκιά ή πικρή ή και τα δύο. Σίγουρα όμως δεν θα είμαστε ακριβώς οι ίδιοι μετά από αυτούς.
Όσο μεγαλώνουμε εξελισσόμαστε, αλλάζουμε, κάποιοι καταφέρνουν μάλιστα να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, όπως και να έχει όμως στη διαδικασία αυτή σημαντικό ρόλο παίζει και το περιβάλλον μας. Οπότε μη μετανιώνουμε ποτέ για τον κάθε έναν που ήρθε στη ζωή μας, άλλοι μας δώσανε και άλλοι μας πήρανε, όλοι τους όμως συνέβαλλαν στο να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα.
Ειδικοί Συνεργάτες
- esynergates@dotnews.gr
