Martin Jacques
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο συγγραφέας ήταν ένας από τους πρώτους που προανήγγειλαν την αναδυόμενη κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στη δύση. Εδώ υποστηρίζει ότι αυτό το δόγμα τώρα παραπαίει. Αλλά τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Η δυτική χρηματοοικονομική κρίση του 2007-8 ήταν η χειρότερη από το 1931, όμως οι άμεσες επιπτώσεις της ήταν εκπληκτικά περιορισμένες. Η κρίση αυτή αμφισβήτησε τα θεμέλια της μακράς κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, αλλά φαινόταν να αναδύεται σε μεγάλο βαθμό αλώβητη. Οι τράπεζες διασώθηκαν. Σχεδόν κανένας τραπεζίτης και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού δεν έχει διωχθεί για τα εγκλήματά του. Και το τίμημα της συμπεριφοράς τους έχει καταβληθεί δεόντως από τον φορολογούμενο. Η μεταγενέστερη οικονομική πολιτική, ιδιαίτερα στον αγγλοσαξονικό κόσμο, στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στη νομισματική πολιτική, της ποσοτικής χαλάρωσης. Έχει αποτύχει. Η δυτική οικονομία έχει παραμείνει στάσιμη και τώρα πλησιάζει τη χαμένη της δεκαετία, χωρίς να έχει τέλος το θέαμα αυτό.
Μετά από σχεδόν εννέα χρόνια, αρχίζουμε επιτέλους να δρέπουμε την πολιτική δίνη της οικονομικής κρίσης. Αλλά πώς ο νεοφιλελευθερισμού κατάφερε να επιβιώσει σχεδόν αλώβητος για τόσο πολύ καιρό; Αν και η δοκιμή του απέτυχε στον πραγματικό κόσμο, κληροδοτώντας τη χειρότερη οικονομική καταστροφή για επτά δεκαετίες, πολιτικά και πνευματικά παρέμεινε το μοναδικό κεντρικό θέαμα. Τα κόμματα της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς επένδυσαν στην φιλοσοφία του, και οι Νέοι Εργατικοί είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Δεν ήξεραν κανέναν άλλο τρόπο σκέψης ή πράξης: είχε γίνει η κοινή λογική. Ήταν, όπως ο Antonio Gramsci το έθεσε, ηγεμονικός. Αλλά αυτή η ηγεμονία δεν μπορεί και δεν θα επιβιώσει στη δοκιμασία του πραγματικού κόσμου.
Πηγή: Delphi Initiative
Loading ...