Search
Saturday 7 January 2017
  • :
  • :
Επικαιρότητα

Και ξαφνικά η Κυπριακή οικονομία από σπουργίτι γίνεται αετός

Print Friendly

ΥΦΕΣΗ
Τυχαίνει σήμερα να διαβάζω, από διάφορες ομάδες “αλήθειας” αλλά και φλεβοτόμους του Μεσαίωνα που υποστηρίζουν ότι πρέπει να διατηρηθεί η ίδια καταστροφική μνημονιακή πορεία της χώρας, πανηγυρικούς για τα επιτόκια που κατάφεραν να πετύχουν στις διεθνείς αγορές τα Κυπριακά ομόλογα, μιας οικονομίας η οποία όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνική αλλά κυρίως δεν αναγκάστηκε και δεν εκβιάστηκε να πάρει σε μέγεθος, διάρκεια και έκταση τα αποτυχημένα μέτρα “δημοσιονομικής προσαρμογής” ή λιτότητας που πήρε η Ελλάδα. Μέτρα τα οποία, βάσει καμίας οικονομικής λογικής, συνεχίζει με μεγαλύτερη ένταση να τα παίρνει μέχρι σήμερα και για τα οποία όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις εντός της ζώνης του ευρώ θα συνεχίσουν τα επόμενα απροσδιόριστα χρόνια να το κάνουν αυτό.

Το 2015 η Ελληνική οικονομία βρισκόταν 20% χαμηλότερα από ότι περίμενε η τρόικα σε σχέση με το 2011 και 26% συνολικά. Το 2013 η ανεργία ξεπέρασε το 27% και σήμερα βρίσκεται στο 23%. Μια, όμως, εντελώς πλασματική μείωση καθώς έχουν οδηγηθεί 500 χιλ., περίπου, ταλαντούχοι νέοι άνθρωποι στη μετανάστευση, ένα μεγάλο ποσοστό στην ημιαπασχόληση και ένα, επίσης, μεγάλο ποσοστό στη μη αμειβόμενη εργασία.

Η ανεργία, η μετανάστευση και η ημιαπασχόληση έχουν προκαλέσει νέο κύμα δεινών. Στα τέλη του 2014 περίπου το 36% των Ελλήνων αντιμετώπιζε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, ποσοστό το οποίο αυξάνεται ραγδαία. Το ποσοστό των Ελλήνων κάτω από το όριο της φτώχειας έχει, επίσης, αυξηθεί, από 12% το 2009 σε 16% το 2014 και τα πραγματικά εισοδήματα έχουν υποστεί σημαντική πτώση, της τάξεως του 25%.

Από το 2007 μέχρι το 2015 ο δείκτης ακαθάριστου χρέους προς ΑΕΠ αυξήθηκε από 103% σε 178% – και αναμένεται να εκτιναχθεί πάνω από 200%. Η Ελληνική οικονομία έχει απωλέσει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δις. καταθέσεων και το ενεργητικό των ελληνικών τραπεζών έχει μειωθεί δραματικά. Να μην μιλήσει κάνεις για το απροσδιόριστο μέγεθος μη εξυπηρετούμενων δανείων στις τράπεζες αλλά και υποχρεώσεων – φόροι και εισφορές – στο Ελληνικό δημόσιο…

Κατά τα λοιπά οι παθογένειες της Ελληνικής αγοράς ήταν το φρέσκο γάλα, το κρασί, η φρατζόλα το ψωμί, τα φαρμακεία, τα ψιλικατζίδικα, οι ιδιοκτήτες ταξί, οι μικροκαλλιεργητές και κτηνοτρόφοι, και γενικότερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι «φωστήρες» της τρόικας και των μέχρι σήμερα Ελληνικών κυβερνήσεων δεν πρότειναν και δεν υιοθέτησαν μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στην πλήρη απασχόληση. Αντί αυτού προτίμησαν να πετάνε στο δρόμο πολύ φτωχούς Έλληνες τσακίζοντας τους με αδυσώπητους φόρους, εισφορές, πρόστιμα και κατασχέσεις.

Και όλα αυτά γιατί; Όπως αποδεικνύεται για να εκτοπιστούν οι τοπικές επιχειρήσεις από μεγάλες πολυεθνικές, των οποίων ποσά των κερδών μεταφέρονται στο εξωτερικό, σε χώρες όπως η Κύπρος, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο κ.α. γκρεμίζοντας τα φορολογικά έσοδα και οδηγώντας τη χώρα στην αντιπαραγωγικότητα.

Ακούω τους ίδιους φωστήρες να μιλάνε για το τεχνολογικό και ερευνητικό έλλειμμα των Ελληνικών επιχειρήσεων. Δηλαδή, υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ένθερμα ότι σε οικονομίες που βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης οι εταιρείες ενδιαφέρονται για επενδύσεις σε Ε&Α και όχι για την επιβίωση τους; Τι άλλο πραγματικά μένει να ακούσουμε σε αυτή τη χώρα Θεέ μου!!!!! Οι δε δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές, παιδεία, επαγγελματική κατάρτιση ή ακόμα και τεχνολογία – που θα μπορούσαν να αυξήσουν την παραγωγικότητα – έπρεπε να υποστούν περικοπές κάτω από το βάρος της λιτότητας. Η παραγωγικότητα της χώρας εκτός από βραχυπρόθεσμα έχει πληγεί και μακροπρόθεσμα.

Να θυμίσω, επίσης, ότι η συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές της ξεκινά με την εξής διαβεβαίωση: «Η επιτυχία του προγράμματος προϋποθέτει την πρόθυμη αποδοχή της ατζέντας των μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές», δήλωση που μόνο υποκριτικά πλέον μπορεί να εκλάβει κανείς όταν το πιο πρόσφατο μνημόνιο υπογράφτηκε λίγο αφότου οι Έλληνες ψηφοφόροι είχαν απορρίψει το ίδιο ουσιαστικά πρόγραμμα με συντριπτική πλειοψηφία 61%!!!

Την ίδια στιγμή όμως, η «ενάρετη» Φιλανδία γνώρισε και αυτή ύφεση με συρρίκνωση του ΑΕΠ 5,5% σε σχέση με το 2008. Οι «ενάρετοι» Φιλανδοί, όπως και οι «ενάρετοι» Ιρλανδοί, σε αντίθεση με τους «τεμπέληδες» Έλληνες δεν είχαν δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά ασθενές τραπεζικό σύστημα, δηλαδή την κρίση δεν την προκάλεσε, όπως πολύ θέλουν μονοδιάστατα να προπαγανδίζουν σήμερα, ο δημόσιος αλλά ο ιδιωτικός τομέας. Παρόλα αυτά η Φιλανδία, μια οικονομία με χρόνια ύφεση και αυξανόμενη ανεργία  – 9,3% το 2016 – για μια «ενάρετη» χώρα της βόρειας Ευρώπης, αδυνατεί ακόμα και σήμερα μετά από μια σειρά μέτρων λιτότητας να συνέλθει από το 2008. Αλλά και η ευρωζώνη συνολικά δεν πάει πίσω με ποσοστά ανεργίας κοντά στο 10%.

Πέραν όμως από αυτές τις αλήθειες διακρίνω και μια ακόμα πιο ανησυχητική, ότι το κεφάλαιο κινείται προς και επιβραβεύει την επικράτεια που το φορολογεί με τον χαμηλότερο συντελεστή, και όχι εκεί που η οριακή του παραγωγικότητα είναι η υψηλότερη δυνατή, όταν μάλιστα το εργατικό κόστος στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 20%!!! Αυτός ο ανταγωνισμός των επικρατειών οδηγεί σε μια κούρσα προς τον πάτο περιορίζοντας τις δυνατότητες για αναδιανεμητική φορολόγηση και ανεξέλεγκτα αυξάνοντας πλέον τις εισοδηματικές ανισότητες.

Τέλος, μπορεί το δημόσιο να δανείζεται πιο εύκολα αλλά ο Κυπριακός, όπως και ο Ιρλανδικός και ο Πορτογαλικός, ακόμη και ο Φιλανδικός λαός ουδέποτε βίωσε πραγματική ανάκαμψη και όποιος επιθυμεί τον προκαλώ να έρθει να με διαψεύσει.

Γιατί άραγε κάποιοι αντί να δηλώσουν δημόσια και ταπεινά mea culpa – δικό μου λάθος – πανηγυρίζουν ευθαρσώς σήμερα;

Γιάννης Κίτσος

Γιάννης Κίτσος

Σύμβουλος Επιχειρηματικού Σχεδιασμού


Βιογραφικό…




Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *