Την τελευταία εικοσαετία, μετά την είσοδο της χώρας στην εποχή του «εκσυγχρονισμού» η πολιτική επικοινωνία πήρε το πάνω χέρι από την πολιτική. Έτσι λοιπόν μετά από κάθε συνεδρίαση ευρωπαϊκού οργάνου οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν παρέλειπαν να εκφράσουν την ικανοποίηση τους για τις αποφάσεις των Βρυξελλών να μιλήσουν για θετικές εξελίξεις, για διπλωματικές νίκες, για εθνικές επιτυχίες κ.ο.κ.
Το πώς φτάσαμε στα μνημόνια μετά από την συσσώρευση τόσων πολλών επιτυχιών δεν είναι θέμα που θα το αναλύσουμε τώρα. Ούτε είναι της παρούσης το γεγονός πως αυτή η πρακτική υποχώρησε όταν πέσαμε στη μέγγενη του ΔΝΤ και στα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αυτό όμως που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι εσχάτως αυτό το ξεφτισμένο επικοινωνιακό τρικ ανασύρθηκε ξανά στην επιφάνεια. Η κυβέρνηση πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της ανακοίνωσης των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης έσπευσε να διαρρεύσει την ικανοποίηση της για τη μεγάλη εθνική επιτυχία που αφορά την διαδικασία της απομείωσης του χρέους μετά το … 2032!
Η ανάγκη της να παρουσιάσει έστω και μια επιτυχία στην διαπραγμάτευση με τους θεσμούς την οδήγησε βέβαια να αποκρύψει το γεγονός ότι το τρίτο μνημόνιο επεκτείνεται ουσιαστικά έως το 2020, ότι ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2018 παραμένει στο 3,5% και ότι ο στόχος αυτός μπορεί να μείνει ως το 2020, το 2023 και ενδεχομένως μέχρι το 2028!
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι ευρωπαίοι εταίροι επέμειναν μέχρι τέλους στα θηριώδη δημοσιονομικά πλεονάσματα επειδή δεν ήθελαν να προχωρήσουν σε μια ουσιαστική απομείωση του ελληνικού χρέους. Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για μια ακόμη φορά θα αποδειχθούν έωλοι. Και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από όσο νομίζουν στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ενδεχομένως και μέσα στον Ιανουάριο να έχουν καταρρεύσει πλήρως όταν το ΔΝΤ θα κληθεί να αποφασίσει για τη χρηματοδοτική του συμμετοχή του στο Ελληνικό πρόγραμμα και θα κάνει φύλλο και φτερό το φάκελο για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Φωτογραφία: theglobalpoint.com
Loading ...