Του Κωνσταντίνου Δέδε, Δικηγόρος- Μέλος του Τομέα Ανάπτυξης ΝΔ
Όπως είναι γνωστό, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του πρωθυπουργού εντάσσονται, μεταξύ άλλων, η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, ο διορισμός και η απόλυση των μελών της κυβέρνησής του, η επίβλεψη του έργου των μελών της κυβέρνησης κ.ο.κ.
Στο παρελθόν υπήρξαν δεκάδες απομακρύνσεις κυβερνητικών στελεχών. Δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, υπερβολικές ή αναμενόμενες. Αλλαγές, που γίνονταν είτε αποσπασματικά, είτε λόγω σαρωτικών ανασχηματισμών. Πολλές φορές, μάλιστα, oι πρόεδροι των κυβερνήσεων φρόντιζαν να κάνουν επίδειξη πυγμής με καρατομήσεις και με αποπομπές κυβερνητικών στελεχών.
Όλα αυτά είχαν έναν και μόνο παρανομαστή. Να περάσει το μήνυμα στην κοινή γνώμη ότι τα μέλη της κυβέρνησης είναι και αυτά ελεγχόμενα.
Τα τελευταία δύο χρόνια η εικόνα που φρόντιζαν να φιλοτεχνούν όλοι οι πρωθυπουργοί έχει διαφοροποιηθεί. Για την ακρίβεια η εικόνα με τους προέδρους των κυβερνήσεων, που δεν ανέχονται διαφοροποιήσεις και αστοχίες, ξεθωριάζει.
Οι αποστάσεις από την ασκούμενη πολιτική δεν παίζουν, πλέον, κανέναν ρόλο. Ούτε, βέβαια, και η αποτελεσματικότητα των μελών της κυβέρνησης. Ακόμα και όταν με τις αποφάσεις τους προκαλούν αναστάτωση στην κοινωνία ή εκθέτουν και τον ίδιο τον πρωθυπουργό με τις αβλεψίες τους.
Τέτοια περιστατικά έχουν καταγραφεί αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες. Το πρώτο και πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι αυτό με τους δείκτες της ΕΛΣΤΑΤ. Ο πρωθυπουργός ανακοινώνει στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι η οικονομία πέρασε, πλέον, στην φάση της ανάκαμψης και ύστερα από μισή ώρα η αρμόδια υπηρεσία ανακοινώνει ότι εξακολουθούμε να είμαστε σε καθεστώς ύφεσης! Κανείς, όμως, δεν την πλήρωσε για το πλήγμα που δέχθηκε η αξιοπιστία του ίδιου του πρωθυπουργού. Ούτε από το οικονομικό επιτελείο, ούτε από τους άμεσους συνεργάτες του.
Δεύτερο παράδειγμα: Από την αρχή του έτους μέχρι και σήμερα ο αρμόδιος υφυπουργός για την κοινωνική ασφάλιση προσπαθεί – μάταια απ’ ό,τι φαίνεται – να λειτουργήσει τον ΕΦΚΑ. Έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές αλλαλούμ με τους ελεύθερους επαγγελματίες και τα μπλοκάκια, αλλά κανείς δεν τον ελέγχει.
Τρίτο παράδειγμα: Οι δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού εξωτερικών, με τις οποίες θα μπορούσαν να έρθουν μέλη της τουρκικής κυβέρνησης και να κάνουν προεκλογικό αγώνα για το δημοψήφισμα, ακόμη και στη Θράκη. Το γεγονός ότι «μπέρδεψε» τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης με τους Τούρκους πολίτες, που ζουν σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δεν ενόχλησε κανέναν στην κυβέρνηση. Ψιλά γράμματα…
Τέταρτο παράδειγμα: Η μεταναστευτική μας πολιτική. Επαναπροωθήσεις στην Τουρκία δεν γίνονται. Αυτοί που έρχονται είναι ακόμη και τώρα περισσότεροι από αυτούς που φεύγουν. Οι ευρωπαϊκές χώρες δεν παίρνουν αυτούς που έχουν υποσχεθεί και οι εικόνες, που διαρρέουν από τα κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας των μεταναστών, εκθέτουν τη χώρα ανεπανόρθωτα. Τα hot spots έχουν μετατραπεί σε υγειονομικές βόμβες, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται. Αρκεί να συνεχίζεται το πάρτι με τα εκατομμύρια ευρώ, που έχει στηθεί στη χώρα για τους πρόσφυγες.
Η λίστα με τα λάθη και τις ολιγωρίες των μελών της κυβέρνησης δεν έχει τέλος. Πριν από λίγο καιρό ήταν το κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης. Το σύστημα κατέρρευσε, υποβάλλοντας σε μια τρομακτική ταλαιπωρία δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, αλλά κανείς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να υποβάλει μια παραίτηση ή να ζητήσει, έστω, μια συγνώμη.
Για όλα τα παραπάνω οι υπουργοί δίνουν την εντύπωση ότι είναι πλήρως ανεξέλεγκτοι.
Και όταν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταλογίζουν στην κυβέρνηση αποτυχία και ακραία επικινδυνότητα και ζητούν τη διενέργεια των πρόωρων εκλογών, η απάντηση των αρμόδιων στελεχών καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Κανείς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να πέσει η κυβέρνηση». Εν’ ολίγοις το μοναδικό κίνητρο της ηγεσίας και ο υπέρτερος στόχος για τη συνοχή των κυβερνητικών βουλευτών είναι η διατήρηση και η νομή της εξουσίας. Στο επίπεδο αυτό έχει εκπέσει η πολιτική μας ζωή…
Loading ...