«Δεν ξέρω από πού έρχομαι, δεν ξέρω πού πηγαίνω, κάποιος μου έβαλε στην τσέπη ένα εισιτήριο για το θέατρο που λέγεται ζωή, μπήκα και βρέθηκα στη σκηνή να πρωταγωνιστώ…»
Με γλαφυρό κι ευχάριστο τρόπο ο συγγραφέας, πολύπειρο διευθυντικό στέλεχος που «έφαγε το άγχος με το κουτάλι», περιγράφει τους 68+1 τρόπους που χρησιμοποιεί ο ίδιος για να νικήσει το χρόνιο άγχος και να βρει την ευτυχία, γιατί όπως εξηγεί:
«Το καλό είναι ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Το κακό, ότι δεν το ξέρουμε».
Από την αρχή του βιβλίου ο συγγραφέας μας ξεκαθαρίζει ότι, το μέγα ζητούμενο, το υπέρτατο αγαθό, ο ύψιστος σκοπός στη ζωή είναι η ευτυχία. Όλα τα άλλα δεν είναι τίποτε άλλο παρά δρόμοι που ακολουθεί ή χαράζει κανείς ψάχνοντας να βρει την ευτυχία. Ή πιστεύοντας ότι θα βρει την ευτυχία. Ή ελπίζοντας ότι θα βρει την ευτυχία. Ή νομίζοντας ότι θα βρει την ευτυχία.
Τα εμπόδια στον καθένα από αυτούς τους δρόμους είναι πολλά. Ένα κοινό εμπόδιο είναι το άγχος. Δεν νοείται η συνύπαρξη ευτυχίας και άγχους. Γι’ αυτό, η καταπολέμηση του άγχους είναι μια από τις προϋποθέσεις για να βρει κανείς την ευτυχία. Χώρια, βέβαια, που η καθημερινή ταλαιπωρία που προξενεί το ίδιο το άγχος μειώνει σημαντικά την ποιότητα της ζωής μας.
Η δομή της ύλης του βιβλίου είναι η ακόλουθη:
Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, καταγράφεται η αντίληψη του συγγραφέα για τον ορισμό της ευτυχίας. Ο ορισμός αυτός είναι σημαντικός γιατί συνδέεται άμεσα με την βασική αιτία του άγχους. Μόνο όταν γνωρίζουμε την αιτία του προβλήματος μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε.
Στο δεύτερο κεφάλαιο αναπτύσσεται η θεωρία μου περί μισογεμάτου ποτηριού. Χρησιμοποιώντας με παραστατικό τρόπο ένα ποτήρι, ο συγγραφέας εξηγεί περισσότερο την σχέση ανάμεσα στην ευτυχία και στο άγχος.
Σ’ όλα τα επόμενα κεφάλαια καταγράφονται, όσο πιο απλά και ευχάριστα γίνεται, οι συγκεκριμένοι τρόποι, 69 τον αριθμό, που ο συγγραφέας έχει επινοήσει και χρησιμοποιεί για να αντιμετωπίσει το άγχος του. Κάποιοι από αυτούς δεν είναι αυτόνομοι, αλλά ο ένας βρίσκεται σε συνάρτηση με τον άλλο. Έτσι, δημιουργείται ένα υπόγειο δίκτυο αλληλεξάρτησης και αλληλοσυμπλήρωσής τους.
Επειδή «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον», όπως είχε πει και ο σοφός Σολομών, ο αναγνώστης, σε κάθε παράγραφο αυτού του βιβλίου, είναι πολύ πιθανό να θυμηθεί και μιαν ανάλογη δική του εμπειρία.
Τα τρία μηνύματα του βιβλίου
Ο συγγραφέας Άρης Γαβριηλίδης, συνοψίζοντας, μας εξηγεί ποια είναι τα τρία κύρια μηνύματα του βιβλίου του:
Πρώτο. Το άγχος δεν είναι ένα κακό με το οποίο θα πρέπει αναγκαστικά να μάθουμε να ζούμε επειδή είναι ακαταμάχητο. Κάτι σαν τους σεισμούς και το χαλάζι. Τουναντίον, το άγχος καταπολεμάται. Αν δεν μηδενίζεται, τουλάχιστον μειώνεται. Αυτό έχει δείξει η προσωπική εμπειρία του γράφοντος.
Δεύτερο. Άπαξ και κάποιος ενστερνισθεί το πρώτο μήνυμα μπορεί να αντιδράσει και να αρχίσει την προσπάθεια καταπολέμησης του άγχος του. Τον τρόπο για να αντιδράσει θα τον βρει εκείνος. Αυτό που έχει σημασία είναι να μη μένει αδρανής, με σταυρωμένα τα χέρια. Να μη μοιάζει με τους Μοιραίους του Βάρναλη που «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουνε ίσως κάποιο θάμα». Από την ενεργοποίησή του ενάντια στο άγχος μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει. Γιατί, και λίγο μόνο να καταφέρει, στο τέλος, να το μειώσει τελικά, πάλι όφελος θα έχει.
Τρίτο. Η υπενθύμιση του ύψιστου σκοπού της ζωής μας, που είναι η ευτυχία. Παρατηρώντας γύρω μας, στην κοινωνία, βλέπουμε, πολλούς ανθρώπους που είναι επαγγελματικά επιτυχημένοι, εύποροι και διάσημοι. Ευτυχισμένοι όμως είναι; Όταν ήμουν νέος και άπειρος τους μακάριζα. Έκανα το λάθος να ταυτίζω την ευτυχία με την οικονομική ευημερία. Τώρα, όμως, ξέρω. Αλλού είναι η ευτυχία. Η ευτυχία είναι σαν την ελευθερία. Δεν χαρίζεται, αλλά κατακτάται. Βήμα βήμα, με διαρκή εξάσκηση του εαυτού μας.
Συμπερασματικά, το Αντίο Άγχος! είναι ένα βιβλίο που αποτελεί αποτέλεσμα έρευνας όχι ενός γιατρού αλλά ενός «παθόντος». Γι’ αυτό και είναι γνήσιο, πολύτιμο και πάνω απ’ όλα εφαρμόσιμο!
Στάθης Παπαγιαννίδης
Ο Στάθης Παπαγιαννίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στην Πάτρα, μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο και τώρα ζει στο Λαύριο.
Δεν πίστεψε στο τρένο της Πληροφορικής (βλ. Βοηθήστε τους Κομπιουτεράδες, εκδ. Θέμα 1992), ούτε στο θαύμα του εκσυγχρονισμού και του ευρώ (βλ. το Αλφαβητάρι του Εκσυγχρονισμένου, εκδ. Δίαυλος 2001).
Αντίθετα, πιστεύει στη βέλτιστη αξιοποίηση του χρόνου (βλ. Πως θα γίνεις πλούσιος σε χρόνο, εκδ. Πατάκη 2007) και στη χαρά της δημιουργικότητας που ξεπερνά την απόλαυση της κατανάλωσης (Καταναλωτική Νοημοσύνη, το παρόν βιβλίο).
Με σπουδές στην πληροφορική και τα οικονομικά (Πολυτεχνείο Πατρών, London School of Economics) και πολυετή τραπεζική εμπειρία (Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank), ο συγγραφέας καταθέτει μια διαφορετική πρόταση στην οικονομική κρίση που μας βρήκε τόσο απροετοίμαστους.
Μια πρόταση που λέει ότι το φως δε βρίσκεται στην άκρη του τούνελ αλλά μέσα στο κεφάλι μας αρκεί ν’ αφήσουμε τη σκέψη μας ελεύθερη και την ψυχή μας ανοιχτή στους γύρω μας.
Loading ...