του “Κυνικού”
Ο Έλληνας πρωθυπουργός μαζί με υπουργούς είναι –αυτή τη στιγμή που γράφεται το άρθρο- στην Κίνα και προσπαθεί να προσελκύσει επενδύσεις. Πριν εξετάσουμε το σκεπτικό με το οποίο πήγε εκεί ας ρίξουμε μια ματιά στο επιχειρηματικό κι όχι μόνο περιβάλλον εντός της χώρας μας!
Στην Ελλάδα της Ανάπτυξης –η οποία μονίμως έρχεται κάθε χρόνο κατά Στουρνάρα αλλά και των μετά από αυτόν ΥΠΟΙΚ- η Ανεργία για το 2014 σε ετήσια βάση έκλεισε στο ευτελές ποσοστό του 26,5%, για το 2015 δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί στοιχεία… Το ποσοστό αυτό μπορείτε να το δείτε εδώ και συγκεκριμένα στις σελίδες 28-29 του κειμένου ή την 16η του αρχείου pdf.
Όλοι το γνωρίζουμε αλλά μία υπενθύμιση κάνει πάντα καλό. Αυτό το –επίσημο με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει- ποσοστό ανεργίας συνεπάγεται δραστική μείωση κατανάλωσης. Το επίπεδο κατανάλωσης, υπό προϋποθέσεις, σε μία οικονομία καταδεικνύει το επίπεδο “υγείας” της.
Εννοείται ότι με ημίμετρα όπως εργασία υπό το καθεστώς συμβάσεων μερικής απασχόλησης – η μείωση του χρόνου εργασίας επιφέρει τη μείωση της αγοραστικής δύναμης – και την σταδιακή εξαφάνιση των μισθών, από τη μια εξαιτίας της μείωσης κόστους λειτουργίας, και από την άλλη της αύξησης φόρων και εισφορών, το πρόβλημα της ραγδαίως μειούμενης κατανάλωσης όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά διογκώνεται μην μπορώντας η Ελληνική αγορά να βγει από αυτόν τον φαύλο και αδηφάγο κύκλο. Εύλογα λοιπόν οδηγούμαστε σε… -ναι καλά καταλάβατε- νέες μειώσεις κατανάλωσης. Πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, φανερώνουν ότι η Ελληνική οικονομία διανύει το 4ο έτος αποπληθωρισμού!!
Εδώ τίθεται ένα θεμελιώδες ερώτημα: «αν η συνολική ζήτηση για προϊόντα και υπηρεσίες καταρρεύσει λόγω της εξαφάνισης των θέσεων απασχόλησης και των εισοδημάτων, ποιος θα βγει μπροστά να αγοράσει την όποια παραγωγή;»
Μετά και τις πρόσφατες αιτήσεις πτώχευσης της Μαρινόπουλος και Mamidoil, το άκρως ανησυχητικό πλέον σε μια αγορά, με πολύ σοβαρές παθογένειες, όπως η Ελληνική και πλούσιες εικόνες κακοδιαχείρισης επιχειρήσεων, που διανύει το 7ο έτος κρίσης, κάτω από ένα συνεχές και βαρύ καθεστώς εσωτερικής υποτίμησης (τουτέστιν λιτότητας), με ραγδαίως αρνητικά μεγέθη ρευστότητας, κατανάλωσης και επενδύσεων και υψηλά επίπεδα μακροχρόνιας και ακατάσχετης ανεργίας, δεν είναι ότι καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα η μια επιχείρηση μετά την άλλη αλλά ότι έχουν αρχίσει να καταρρέουν και εκείνες με μηδενική, σχεδόν, ελαστικότητα ζήτησης. Μηδενική ελαστικότητα ζήτησης λέμε ότι έχει ένα αγαθό ή μια υπηρεσία όταν η κατανάλωση τους είναι απόλυτα απαραίτητη αλλιώς κινδυνεύει η ίδια μας η ύπαρξη!!!
Για να καταλάβετε το μέγεθος του κινδύνου και ανησυχίας μου, από τη μια, φανταστείτε αν θα μπορούσατε να ζήσετε σε μια αγορά χωρίς τα αγαθά που εμπορεύονται οι ανωτέρω επιχειρήσεις π.χ. τρόφιμα, καθαριστικά, πετρέλαιο, καύσιμα κ.α….. Από την άλλη, για να καταλάβετε την σημασία του ανταγωνισμού αλλά και την υπεραξία των συγκεκριμένων αγαθών σε μία αγορά, φανταστείτε ότι έχετε χαθεί σε μια έρημο και ξαφνικά βλέπετε μπροστά σας κάποιον να πουλάει νερά. «Πόσο κοστίζει το μπουκάλι;» τον ρωτάτε, «1.000.000€» σας απαντά. Προφανώς εκεί δεν υπάρχει επιλογή, ή πληρώνεις ή τον σκοτώνεις και πίνεις το νερό.
Μιλάμε για βαριά άλογα της Ελληνικής αγοράς και πολύ σημαντικά αγαθά για να μπορεί κάποιος να επιβιώσει!!!!
Πραγματικά τι άλλο μένει να δούμε σε Ελλάδα και Ευρώπη σήμερα για να καταλάβουμε ότι χωρίς εσωτερική κατανάλωση δεν πάμε πουθενά….;;;; Η κοινωνία είναι, περισσότερο από ποτέ, υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει την επιλογή ανάμεσα στην ανέφικτη μεταρρύθμιση και την απίθανη επανάσταση…
Φωτογραφία: left.gr
Loading ...