(*) Η Έρευνα για τη Φύση και τα Αίτια του Πλούτου των Εθνών είναι το μεγαλύτερο έργο του Σκωτσέζου οικονομολόγου Άνταμ Σμιθ, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 9 Μαρτίου, 1776 κατά τη διάρκεια του Σκωτσέζικου Διαφωτισμού. Πρόκειται για έναν οξυδερκή γραπτό απολογισμό της πολιτικής οικονομίας στην αυγή της Βιομηχανικής Επανάστασης και θεωρείται ευρέως το πρώτο σύγχρονο έργο στο πεδίο των οικονομικών. Το έργο είναι επίσης η πρώτη περιεκτική υπεράσπιση των πολιτικών ελεύθερης αγοράς όπως δηλώνει και η χρήση του όρου «αόρατο χέρι». [Πηγή Wikipedia]
Αυτό που είπε προεκλογικά – λόγω άγνοιας – η κα Ραχήλ Μακρή, ότι μπορούμε να τυπώσουμε χρήμα μέχρι € 100 δις (!), μπορεί να προκάλεσε μειδίαμα στους οικονομολόγους, αν όμως το δούμε από φιλοσοφική σκοπιά κρύβει μέσα του μια αλήθεια:
Τα λεφτά είναι φωτοτυπίες και χαρτιά, ο αληθινός πλούτος βρίσκεται στη γνώση, την τεχνογνωσία, την έρευνα και την παραγωγή σε όλα αυτά δηλ. που ονομάζουμε ανθρώπινο πολιτισμό. Αυτόν τον πολιτισμό προσπαθούμε να εξελίξουμε σε μια διαδρομή χιλιάδων ετών. Εξάλλου ο Μ. Αλέξανδρος ξεκίνησε πολεμική εκστρατεία από τη Μακεδονία μέχρι τις Ινδίες χωρίς να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και χωρίς να ζητήσει κανένα δάνειο από καμιά τράπεζα!
Αλήθεια, ποιος είναι σήμερα ο πλούτος του Ελληνικού Έθνους;
«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου;»
Η Ενωμένη Ευρώπη, δεν λέγεται ενωμένη μόνο επειδή έχει κοινό νόμισμα, αλλά γιατί – κυρίως – έχει μεσοπρόθεσμο σκοπό να επιτύχει κοινό επίπεδο ανάπτυξης, παιδείας, πλούτου και ποιότητας ζωής.
Τα τελευταία 5 χρόνια, είχα την τύχη και την ατυχία, να εργαστώ στα επιχειρηματικά δάνεια μεγάλης ιδιωτικής τράπεζας. Και πάντοτε αναρωτιόμουν: Επιχειρηματικότητα και καινοτομία ή επιχειρηματικότητα και κενοτομία;
Ας το κάνω λίγο πιο σαφές, με 3 στατιστικές παρατηρήσεις:
Νο 1:
Η πλειοψηφία των αιτήσεων ήταν για καφετέριες, φαγάδικα και βίντεο κλαμπ!
Θυμάμαι ότι γνωστός επιχειρηματίας της περιοχής πήρε δάνειο για να αναπτύξει την επιχείρησή του. Αντ’ αυτού, επισκέφθηκε σε μία εβδομάδα την Τράπεζα, πάρκαρε το ολοκαίνουριο Καγιέν του στην είσοδο και μας καλημέρισε χαμογελώντας σκεπτόμενος: «Πάλι τους κορόιδεψα, το επιχειρηματικό δάνειο έγινε Καγιέν…»
Πίσω του, συμπτωματικά, πάρκαρε ένας Γερμανός πελάτης μας με ένα απλό Opel.
Ερώτημα κρίσεως: Ποιος από τους δύο είναι ο πιο πλούσιος;
Αυτός που οδηγεί ακριβό αυτοκίνητο ή αυτός που το κατασκευάζει;
Ο δεύτερος λέγεται πλούσιος, ο πρώτος λέγεται χρεωμένος.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι για να βγούμε μια για πάντα από την κρίση χρειαζόμαστε παραγωγή και όχι μόνο δανεικά. Αλλιώς θα μοιάζουμε με πρεζόνια του ευρώ που περιμένουνε την επόμενη δόση.
Νο 2:
Στις 100 π.χ. επιχειρήσεις που ήδη είχαν χρηματοδοτηθεί από την Τράπεζα, συμπτώματα φοροδιαφυγής παρουσίαζαν και οι 100! [προσπάθησα να χρησιμοποιήσω βελούδινη διατύπωση]. Το ακλόνητο επιχείρημα του νεοέλληνα είναι ότι: «παράνομος είσαι μόνο όταν σε πιάσουν!».
Νο 3 (και φαρμακερό):
Στις προηγμένες, βιομηχανικές χώρες ο πλούτος βρίσκεται κατά 80% στην επιχείρηση και μόνο το 20% στον επιχειρηματία.
Στην Ελλάδα ισχύει το αντίθετο. Ο πλούτος βρίσκεται κατά 80% στον επιχειρηματία ακόμη κι αν η επιχείρηση είναι φέρετρο…
Οπότε σαν έθνος έχουμε δύο ελλείμματα κι ένα χρέος, τα οποία συχνά λανθάνουν της προσοχής των οικονομολόγων γιατί δεν έχουν καμία σχέση με το χρήμα:
- Έχουμε έλλειμμα γενικής παιδείας. Ο αείμνηστος Ξενοφών Ζολώτας υποστήριξε ότι χρειάζεται τρεις γενιές για να το ισοσκελίσουμε: «Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους δασκάλους, που θα εκπαιδεύσουν τους δασκάλους, που θα εκπαιδεύσουν τα παιδιά μας».
- Έχουμε έλλειμμα επιχειρηματικής κουλτούρας. Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός των τελευταίων 40 χρόνων με κηφήνες δημόσιους υπαλλήλους, ανένδοτους συνδικαλιστές στις ΔΕΚΟ και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες κατέρρευσε. Ο Τσίπρας έχει μία μοναδική ευκαιρία σήμερα να απαλλάξει τη χώρα από αυτό το καρκίνωμα του χτες.
Έχουμε χρέος απέναντι στους απογόνους μας να δείξουμε ότι οι Έλληνες μπόρεσαν ακόμη μια φορά να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους. Γιατί εμείς έχουμε τους 300 στην Ιστορία μας. Οι Γερμανοί στην ταινιοθήκη τους.
